Don, 21 Nov 2024

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > MOOI ROOD IS NIET LELIJK (1)

Op een mooie zaterdagmiddag begin ik met het klaarzetten van een pot verf, een grote kwast en een blikopener op een oude krant. Ik ben van plan om de vloer in de hal te gaan schilderen en wel in de kleur brandweerrood.

Kent u dat? Elke paar jaar (voor sommige mensen zelfs elke paar maanden!) kies ik andere kleuren voor m'n kamer. Aangezien ik van heldere kleuren en kleurcontrasten hou, schakel ik over van kobaltblauw naar zwart-wit en nu dus naar rood.

Ik hou van rood. In mijn huis leven drie rode katten: één rode huis/tuin/keuken dame en twee rode burmese jongens. Daarnaast woont er ook een poezenmeid met een bont jasje met daarin het nodige rood. Mijn haar verf ik regelmatig rood. Mijn bank is sinds een jaar rood en er zijn allerlei rode accenten in de kamer te vinden. Nu is de vloer in de hal aan de beurt.

Zorgvuldig verwijder ik alle katten en sluit de deur stevig achter me. Dan ga ik aan het werk. De hal is niet groot, nog geen drie vierkante meter, dus echt veel werk is het niet. Als ik aangekomen ben bij het laatste stukje, ben ik gedwongen om de huiskamerdeur te openen. Ik kan niet onder m'n voeten schilderen.

Heel langzaam doe ik de deur op een kiertje open. Ik kan niet veel zien, maar het lijkt erop dat er geen katten in de buurt zijn. Dus duw ik de deur iets verder open en kijk om een hoekje. Inderdaad, geen kat te zien. Ik laat me op m'n knieën zakken, trek de deur strak tegen me aan en begin gauw aan het laatste stukje.

Als ik bijna klaar ben, springt Zohra op m'n rug. Geschrokken kom ik snel overeind in de hoop dat ze terug de kamer in springt. Helaas is ze een echte burmees en klimt ze vliegensvlug op m'n schouder. Daar springt ze inderdaad vanaf....de verkeerde kant op. Terwijl ik een brul geef van:"Néééééééé!!!!", ligt Zoor languit in de rode verf. Voorpoten gespreid, kin en borst op de grond.

Even blijf ik verbijsterd zitten (en zij liggen), dan klinkt er een zielig mieuwtje. Ik grijp Zohra in d'r nekvel, kom overeind en race naar de badkamer. De wastafel laat ik vollopen met lauw water en daar laat ik haar in zakken. Ongelooflijk wat een rood water daar vanaf komt. Meermaals moet ik schoon water tappen, de kat uitspoelen en tegelijkertijd haar in bedwang houden, want dit vindt ze beneden alle peil en dat laat ze luidkeels horen.

Als het water schoon blijft, wikkel ik haar in een handdoek. Van pure opluchting, en waarschijnlijk ook van uitputting, blijft ze zo in m'n armen liggen. Ik roep alle katten binnen (voor zover ze nog niet op het brulconcert zijn afgekomen), sluit alle ramen en deuren en gooi de verwarming omhoog.

Dan begin ik haar droog te wrijven. Dat vindt ze wel lekker, dus blijft ze gehoorzaam liggen. Als ik haar op haar rug draai om de onderkant eens goed af te drogen, kan ik m'n ogen bijna niet geloven. Zoortje is niet lilac meer. Haar voorpootjes over de hele lengte, haar borst, haar onderkaak en kin, haar snorharen aan de puntjes en de voetzolen van haar achterpootjes zijn knalrood.

Als ze het drogen zelf overneemt en ik van een afstandje toekijk, moet ik er eigenlijk wel om lachen. 't Is ook zo'n maf gezicht. Dus doe ik wat ik niet laten kan: ik pak de fotocamera en leg dit moment voor de eeuwigheid vast.

Gelukkig heeft Zohra er geen nare trauma's of problemen met haar gezondheid aan over gehouden. Ook de andere katten hebben haar niet uitgegniffeld van achter hun pootje. Nu, na vijf maanden, is er niets meer van te zien en is ze weer gewoon lilac.

Mocht u nog een schilderklus hebben in huis en uw Burmees niet uit logeren kunnen sturen: sterkte!

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Niraja

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland