|
Een paar maanden geleden ben ik gestopt met het geven van de pil aan Lani. In tegenstelling tot mijn Burmese dames, die me rustig een half jaar laten wachten, werd zij na 2 maanden al krols. De timing was niet helemaal prettig, omdat ik net een nestje jonge Burmeesjes verwachtte, dus besloot ik dat we deze beter uit konden zitten. De volgende krolsheid mocht ze dan naar de kater gaan. Dan zouden deze kittens net zijn uitgevlogen, wat rustiger was voor iedereen.
 Ook deze keer zou ze weer naar Sanyangku gaan, een mooie chocolate kater. De uitkomst van hun vorige nestje was me uitermate goed bevallen. Zowel in bouw, als in spots en karakter. Ik keek er weer erg naar uit. Normaal gesproken is een kat zo'n 7 tot 10 dagen krols, heeft een pauze (die verschillend van lengte kan zijn) en wordt dan opnieuw krols. Lani wilde blijkbaar erg graag naar de kater, want er was bij haar geen sprake van een pauze. Sterker nog, ze was 3 weken aaneengesloten krols. Dat vond ik toch echt te gortig worden en besloot haar toch maar naar de kater te brengen. Of de reis en de ontmoeting met de kater zou voldoende stress opleveren zodat de krolsheid zou stoppen. Of ze werd gedekt, waarna de krolsheid automatisch zou stoppen. De reis vond ze niet zo erg, die onderging ze gelaten. De ontmoeting met Sayangku vond ze minder. Ze vond hem maar een enge vent en wilde niets met hem te maken hebben. Prima, dacht ik, als de hormonen dan maar even tot rust komen. En dat deden ze gelukkig. Ze heeft een paar weken gelogeerd, waarin ze steeds meer maatjes met Sayangku werd. Van een krolsheid was al die tijd niets te merken, dus laat staan van een dekking. Na enige tijd kreeg ik een berichtje met de vraag wanneer ik haar kon komen ophalen. Ik dacht nog dat de kater een nieuwe vriendin op bezoek zou krijgen en we spraken af dat ze snel weer naar huis zou komen. Toen ik vroeg waarom ze weg moest, kreeg ik als antwoord dat haar tepeltjes sinds die morgen verdikt waren. Ze zou dus zwanger moeten zijn. Oef....dat was een verrassing! Maar....wanneer was ze dan gedekt? En hoe lang was ze al zwanger? Wanneer zouden de kittens geboren moeten worden? Tja, dat was even een beetje lastig. Een dekking was niet gehoord of gezien, dus hadden we geen begindatum. We gingen dus maar even uit van haar vorige zwangerschap, toen verdikten de tepels zich met 17 dagen. Zo konden we terug en vooruit rekenen en kwamen we voor de bevalling uit rond 20 december. Nou is al eens eerder gebleken dat rekenen niet mijn sterkste kant is, al had ik dit keer niet helemaal alleen de som gemaakt. Tot mijn verrassing begon de bevalling dan ook een week eerder. Gelukkig was ik thuis en kon ik alles begeleiden. Maar ik had – op de geboortekist na – nog niets klaar staan. Dus als een gek alles bij elkaar gesprokkeld zodat ik het binnen handbereik had als het nodig was.  Zodra ik de kist voorzien had van een absorptiematje, ging Lani erin liggen. Blijkbaar wist ze nog precies waar ze moest zijn. De weeën volgende elkaar steeds sneller en heftiger op. Vanaf de zijlijn werd ze ondertussen flink aangemoedigd. Zowel door mij, als door de andere katten. Ze vond het wel best. Haar lijf was in volle actie en ze was er zo druk mee, dat ze ons niet eens zag staan of zitten. Na een paar uur werd het eerste kitten geboren, al snel gevolgd door een tweede. Lani likte ze droog en liet ze bij haar drinken. Zo bleven ze ook lekker warm. Vervolgens duurde het weer een tijd voor nummer 3 werd geboren, op de voet gevolgd door nummer 4. Dus ook die werden droog gelikt, gevoed en warm gehouden. Daarna bleef het een tijd rustig. Lani was moe, maar lag tevreden om haar kleintjes gekruld. Opeens begonnen de weeën weer en werd nummer 5 geboren. Nadat die droog was gelikt, poetste ze zichzelf schoon en wandelde de kist uit. Ze at een bakje brokjes leeg, dronk wat water, bezocht de kattenbak en liep toen weer terug naar de kist. Ik had ondertussen gezorgd dat er een schone en droge mat in lag. Ze bekeek haar kleintjes, stapte de kist in en ging bij ze liggen. Moe, maar voldaan. Al snel na de geboorte kreeg Lani een infectie aan de bovenste luchtwegen. Ze voelde zich ellendig en was niet zichzelf. Ze verzorgde haar kleintjes niet of nauwelijks en hen voedden wilde ze ook niet. Die hadden het zwaar. Ze hadden honger en ze hadden het koud. Gelukkig bracht een bezoekje aan de dierenarts uitkomst en een kuur antibiotica. Met een dag voelde Lani zich al veel beter en begon weer voor haar kindjes te zorgen. Helaas verloren we een kleine meid en is er nog een knulletje dat het zwaar heeft. Hopelijk mag hij het wel redden.  Alle geboren kittens lijken tawny en als ik goed gekeken heb, zijn er nu nog 2 meisjes en 2 jongetjes. Dat is een mooie uitkomst en heel een prettige bovendien. Uit dit nest wil ik namelijk graag een meisje houden. Ik heb dus de luxe dat ik kan kiezen. |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden