|
Eind september, iets vroeger dan verwacht, beviel Enor van 4 prachtige kittens. Twee met een rood jasje en twee met een crème jasje en van ieder een jongen en een meisje. Mooier had ik het niet kunnen bedenken. Ook de geboortegewichten waren keurig, al was één van de meisjes wat aan de kleine kant. Maar ze groeiden allemaal gestaag, dus ik maakte me daar geen zorgen om.
 Na een week was die kleine meid opeens flink afgevallen en nader onderzoek bracht aan het licht dat ze een behoorlijke platte borstkas had. Dus snel een afspraak met m'n dierenarts gemaakt voor advies. Ze bleek een infectie bij haar oogje te hebben, wat het gewichtsverlies verklaarde. De borstkas was inderdaad behoorlijk plat, maar omdat ze kon staan en stappen, vond mijn dierenarts dat ze absoluut een kans maakte om het te redden. Met wat advies en antibiotica gingen we weer naar huis. Na een paar dagen was de infectie weg, haar oogjes gingen open en ze ontwikkelde zich verder prima. Iets langzamer dan de anderen, maar verder geheel volgens schema. Ik heb geprobeerd een harnasje voor haar te maken, maar daar raakte ze zo van overstuur, dat ik daar mee gestopt ben. Dus begon ik met het masseren van haar ribbetjes, meerdere keren per dag, om de zijkanten wat naar binnen te duwen. Zo zou er hopelijk meer ruimte ontstaan voor het hartje en de longen. In het begin ging dat heel goed. De ribben waren nog lekker flexibel en de ergste platheid leek eraf te gaan. Na een paar weken merkte ik dat ik er eigenlijk geen verbetering meer in kreeg en daarom vroeg ik aan mijn dierenarts hoe lang die ribben flexibel bleven. Dat bleek nog een flinke tijd te zijn en men raadde mij aan om vooral door te blijven gaan. Natuurlijk deed ik dat. Tot mijn verbazing vond ze het ook niet vervelend, want ik kon me voorstellen dat al dat geduw op die ribben soms best pijnlijk kon zijn. Ze was dus een kleine bikkel. Levenslust had ze genoeg, een stevige wil ook en onder de omstandigheden had ze die zeer hard nodig.  Net nadat ze 4 weken oud was geworden, begon haar gezondheid achteruit te gaan. Ze had al een paar dagen problemen met groeien en daarom was ik begonnen met haar bij te voeden. Dat ging de ene keer beter dan de andere keer. De ene keer nam met met graagte het spuitmondje in haar bekje, de andere keer vocht ze ertegen met alles wat ze had. Ook kreeg ze het steeds moeilijker met haar ademhaling. Soms leek ze benauwd en zat ze bijna schokkend adem te halen. Uiteindelijk zat ze alleen nog stil in een hoekje van de kist. Hoe moeilijk het me ook viel, het moment was gekomen om haar te laten gaan. Het leven stond op het punt om te veranderen in lijden en dat wilde ik haar besparen. Dus de dierenarts gebeld, die mij meteen tussen haar afspraken in schoof. Ze heeft de kleine meid nog even bekeken en was het toen volledig met me eens dat het zo niet langer kon. Er waren slechts één spuitje narcosemiddel en een paar momenten voor nodig om deze kleine, dappere meid te laten inslapen, zo zwak was ze geworden. Het was een verdrietig moment, maar ik wist ook dat ik de beste beslissing voor haar had genomen die er was.  Een kitten wordt geboren met een normale, ovale borstkas. Na enkele dagen tot weken verandert de vorm van de borstkas zich. Deze wordt breder, platter en kan zelfs indeuken. De officiele term is “Pectus Excavatum” oftewel platte borstkas. Op deze foto is goed te zien hoe de borstkas is ingedeukt.  Door de abnormale vervorming van de borstkas wordt de ontwikkeling van hart en longen sterk belemmerd. Het aangedane kitten kan niet goed in- en uitademen. Het krijgt te weinig zuurstof binnen, waardoor het sneller ademt, soms naar adem hapt en zo uitgeput raakt. Zogen is ook een probleem en het diertje blijft achter in groei. Hoewel er nog niet bewezen is dat deze aandoening erfelijk is, komt het in sommige familielijnen méér voor dan in andere. Ook bij rassen met een beperkte genenpoel lijkt dit vaker voor te komen. Zo lijkt men er toch van overtuigd dat er een erfelijke component aanwezig is. Naast die erfelijke factor, denkt men ook andere oorzaken te kunnen aanwijzen. Zo zou een calcium tekort bij de zwangere poes een factor kunnen zijn. Of een mindere kwaliteit moedermelk of zelfs een te zwakke melkproductie. Ook zouden niet snel genoeg meegroeiende borstspieren het kraakbeen kunnen vervormen. Verder zou een te harde of gladde ondergrond voor de kittens, een bacterie of virus een oorzaak kunnen zijn.  Doordat het kitten op z'n borst ligt, kan het nòg moeilijker in- en uitademen. Om het kitten te helpen kan men vrij eenvoudig een harnasje maken. Het harnasje moet goed passen en mag niet spannen. Het helpt het kitten door de druk op de borstkas te verlichten en het duwt de zijkant wat naar binnen. Hierdoor wordt het ademhalen gemakkelijker. Ook wordt het kitten zo min of meer verplicht om op z'n zij te slapen. Echter niet alle kittens verdragen het harnasje en sommige zullen er ernstig door van streek raken. In zo'n geval heeft een harnasje een averechtse werking, want door de tegenstand raakt het kitten over de toeren en vermoeid. Als de kittens 3 weken overleven, is de kans zeer groot dat de borstkas (in lichte gevallen) de normale vorm terug krijgt of (in ernstiger gevallen) wat vlak blijft zonder verdere bijverschijnselen. Helaas is er geen garantie en kunnen in ernstige gevallen de kittens na 12 tot 18 weken alsnog overlijden. Een kitten dat FCK-syndroom overleeft, kan een normaal leven leiden, op voorwaarde dat het hart en de longen niet beschadigd zijn. Het THINK-Project is in 2005 in Groot-Brittanië opgericht om fondsen te werven en gegevens te verzamelen zodat een academisch onderzoek kon worden gestart naar borstkast afwijkingen bij kittens en met name het FCK-syndroom. Hun doelstellingen zijn: • de specifieke borstkastafwijkingen identificeren • dierenartsen, fokkers en geïnteresseerden informeren over de afwijkingen en mogelijke behandelingen • het financiëren van het multi-disiplinair benaderen van te onderzoeken problemen • het identificeren van oorzaken met het doel te kunnen voorkomen en behandelen Deze organisatie is door een ieder te ondersteunen door lid te worden of een donatie te doen. Ook kun je helpen door een vragenlijst in te vullen. Ze hebben informatie nodig over nestjes waarin FCK-syndroom voorkomt, maar ook over nestjes die daarvan vrij zijn. Zo willen ze een grote hoeveelheid gegevens verzamelen voor onderzoek en controle. Alle ingezonden gegevens worden vertrouwelijk behandeld, je hoeft zelfs je naam niet door te geven als je dat niet wilt. Verdere informatie en de mogelijkheid om geld te doneren vind je op de Think website: www.questor-cp.co.uk/think |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden