|
In de herfst van 2012 stopte ik met het geven van de pil aan Deeba. Met in acht neming van de eigen agenda van deze jongen dame, rekende ik er niet op dat ze dat jaar nog krols zou worden. Met een beetje geluk zou ze dat zo tegen de lente doen. De tijd verstreek inderdaad, week na week en maand na maand. Zowaar werd ze eind januari krols. Niet gierend en brullend, maar zeer bescheiden doch echt krols. Precies 9 weken voor een special waar ik echt heen moest en bovendien zat de eigenaar van de dekkater in het buitenland. Deze zouden we dus maar even uitzitten.
 Ik verwachtte een 2-3 weken later dat ze zich wel weer zou melden, maar nee. Begin maart kreeg ik de mededeling dat de kater dit jaar gecastreerd zou worden en of ik nog plannen had voor hem. Ja, ik wel! Maar de hormonen van m'n meiden heb ik niet in m'n macht. Dat werd dus domweg afwachten. Gelukkig werd ze 2 weken later toch weer krols. Gelukkig. Afspraak gemaakt om haar weg te brengen en een paar dagen later reden we half Nederland door. Ze heeft 10 dagen gelogeerd voor ik haar weer op kwam halen. De kater was verliefd op haar en draaide en kronkelde om haar te plezieren. Deeba speelde de vermoorde onschuld. Er waren echter dekkingen gehoord, dus nou werd het spannend. Met een paar weken zouden we het weten.  Bij thuiskomst was Deeba niet bepaald de vriendelijkste dame in huis. Kort door de bocht gezegd, was ze eigenlijk een bitch. Blijkbaar had ze het gevoel dat ze iedereen even op z'n plek moest zetten en moest laten weten dat zij de baas was. Nou heeft ze zowel van vaders als van moeders kant de nodige dominantie meegekregen. Dit vond ik echter te gek. Gelukkig was haar moeder het met me eens en heeft die even ingegrepen. Daarna keerde de rust weer. Na enkele weken bleek madammetje echter niet zwanger te zijn. Jammer, maar helaas. Dat komt vaker voor, hoort er gewoon bij. Dan maar weer wachten op de volgende krolsheid. Die kwam begin mei. Opnieuw een afspraak gemaakt en m'n meisje met gierende hormonen terug naar de kater gebracht. Binnen een half uur na aankomst was ze al 2x gedekt. Uiteraard is ze nog een paar dagen blijven logeren, voor ze weer naar huis kwam. Dit keer viel haar bitcherige gedrag best mee. Verder was er niets aan haar te merken. Haar moeder waste zich het schompes in een poging om de kater's aftershave van haar dochter te wassen. Was ik erg blij mee, want het was best een opdringerig luchtje. Ook nu bleek na een paar weken dat ze niet zwanger was. Dat was even stevig balen. Je gaat je toch afvragen hoe dat kan. Eén van de meest voor de hand liggende conclusies was dat de stress van de reis en de logeerpartij te veel voor haar waren. Na overleg met de dekkater-eigenaar besloten om bij de volgende krolsheid niet Deeba te verhuizen, maar de kater. Zou voor haar veel minder stress betekenen en dus een betere kans op een zwangerschap. Maar een dekkater in huis opnemen doe je niet zomaar. Ik kan 'm tenslotte niet zomaar in de groep zetten. De badkamer zou uitkomst moeten brengen. Die is ruim genoeg. De machines en kast die er staan zou ik moeten afdekken met plastic om te voorkomen dat er van eventueel sproeien schade zou ontstaan. Gelukkig staat alles tegen dezelfde muur, dat moet dus lukken. Kattenbak en mand erin en meneer kan er best een paar dagen vertoeven.  Dus was het wachten tot de hormoontjes zich weer zouden roeren. Het werd juni en juli, maar geen hormoontjes te bespeuren. Het werd eind augustus en opeens was ze van de ene op de andere dag gierend krols. Gelukkig kon de kater dezelfde dag nog worden opgehaald. Gauw de badkamer in orde gemaakt. De kater heeft even moeten wennen aan z'n nieuwe onderkomen, maar was al gauw in de stemming voor knuffels en heel veel kopjes. Natuurlijk kon hij Deeba horen en dat vond hij ook wel interessant. Het samenbrengen van dit stel ging niet helemaal over rozen. Deeba was absoluut niet van hem onder de indruk en was niet van plan zich aan hem te conformeren. Het duurde een dag of twee voor de hormonen de overhand kregen. Daarna hadden ze het, tot mijn vreugde, behoorlijk druk met elkaar. Ze zijn nog een paar dagen samen gebleven en daarna vertrok hij weer naar huis. Daarna begon het lange wachten opnieuw. In de weken die volgden, kwam ze telkens wat aan. Zou ze dan nu toch....? Maar na 3 weken bleven haar tepeltjes wit en klein en in de dagen die volgden veranderde dat niet. Na weer een week kon ik alleen maar concluderen dat ze wederom niet zwanger was. Dat was een behoorlijke teleurstelling. En hoe het kan? Er zijn diverse mogelijkheden. Bijvoorbeeld een verdikking van de baarmoederwand waardoor de eitjes niet kunnen innestelen of een virus om er een paar te noemen. Ik wilde, om diverse redenen, heel graag een nestje van haar. Maar om haar door een heel medisch circus te halen, dat zag ik niet zitten. Natuurlijk had ik ook nog een andere kater kunnen zoeken, kijken of dat nog resultaat zou opleveren. Een advies wat ik meerdere malen heb gekregen. Zonder meer een goed advies. Maar ze is inmiddels 3 jaar oud en dit zou haar eerste nestje zijn. Dan krab je je toch nog eens achter de oren en moet je een keuze maken. Deeba is gezond, heeft een heerlijk karakter en ze leeft een lekker leven hier in de groep. Dat is me heel veel waard. Zo veel zelfs, dat ik heb besloten om haar te laten steriliseren. Geen gemakkelijk besluit om te nemen, maar in mijn opinie het beste wat ik kan doen. Soms is het beter om een droom op te geven, dan te blijven hopen tegen beter weten in. Er zal vast wel een keer een zilveren randje komen om deze donkere wolk te verlichten. |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden