Zaterdag 8 juni 2002.
Vanmorgen moest ik weer op de weegschaal. Ik vind dat ding doodeng. Hoe stil ik er ook op blijf zitten, dat ding wiebelt altijd. Ik weeg nu 2150 gram en groei dus nog steeds. Daarna heeft m'n mens m'n tandjes bekeken, volgens haar om te kijken of ik al aan het wisselen ben(?), maar ik weet van niks. Ze zag, op m'n schitterende gebit na, dan ook niets bijzonders.
Vanavond een traktatie gehad. M'n mens was haar eten aan het klaarmaken en dat vond ik vreemd. Wij krijgen altijd eerst en nu hadden we nog niets gehad. Wat ik niet wist, was dat ze ook eten voor ons maakte: gekookte kip. Dat had ik nog nooit gegeten. Eerst eraan gesnuffeld, toen voorzichtig gelikt en het daarna naar binnen geschrokt. Mmmmm, wat was dat lekker. Later het er eens met Yottum en Quibus over gehad. Blijkt dat ze dit wel vaker klaarmaakt en soms kookt ze vis. Dat heb ik, denk ik, ook nog nooit gegeten, maar ze zeggen dat het om te smullen is.
Voor het slapen gaan Yottum een paar keer getackeld en toen gaan slapen. Ik was hartstikke moe. Toen ik even later wakker werd en m'n mens sliep, ben ik onder het dekbed gekropen. Ligt daar heerlijk warm. Alleen wel lastig dat ze zich regelmatig omdraait en dan van mij verwacht dat ik opzij ga. Word ik steeds wakker van en ik moet bovendien weer een nieuw plekje zoeken. Toch lig ik beter onder het dekbed dan erop, want ze heeft dag en nacht het raam open staan. Mag zij misschien lekker vinden, ik vind het bar koud.

Vrijdag 14 juni 2002.
Heerlijk geslapen, daarna Thia tuk gehad. Die wilde onder het dekbed kruipen, stak ik m'n koppie boven m'n mens d'r been uit. Luid grommend zette ze 'm in d'r achteruit. Had ik m'n mens weer voor mezelf. Bleek van korte duur, m'n mens zwaaide het dekbed even later met een zwaai van ons af. Na het eten de ochtend genoeglijk door gebracht, maar dat eindigde nogal abrupt. Eén voor één werden Thia, Quibus en Yottum naar onze kamer gedragen en in een kooitje gestopt. Daar moesten ze blijven wachten tot de dokter kwam. Ik hoefde niet in een kooitje gelukkig, dus ben ik maar eens voor de deurtjes van de kooitjes gaan zitten om te kijken hoe ze dat volhielden. Quibus ging rustig liggen. Yottum was eerst beduusd en probeerde later voorzichtig of hij het deurtje open kon krijgen en of er nog een andere uitgang was. Thia verzete zich hevig en probeerde op allerlei manieren om het deurtje open te krijgen. Toen ik opmerkte dat het knopje wat meer naar rechts zat, keek ze me even vuil aan en gaf me toen razend snel een mep. Daarna greep m'n mens me in m'n nekvel, bonjourde me de kamer uit en deed de deur dicht.
We hoefden niet lang te wachten op de dokter. Ik mocht als eerste kennis maken. Hij vond me wel aardig, al kun je dat zo snel niet echt zeker weten. Hij heeft gekeken of m'n chip het doet en jawel hoor, die werkt. Terwijl m'n mens Quibus ging halen, pakte de dokter me op en kriebelde me achter m'n oren en onder m'n kin. Ik werd als was in zijn handen en hield me helemaal slap. Daar moest hij erg om lachen.
De anderen kregen allemaal een spuitje en mochten toen weer vrij rondlopen. M'n mens heeft meteen de kooitjes weer afgebroken en opgeruimd. Thia voelde zich zo beledigd dat ze boven op de tv-kast is gesprongen en zich een tijd niet heeft laten zien of horen.