Zondag 28 augustus 2005.
Lieve mam,
Ik moet je al een hele poos schrijven, maar ik vergeet het steeds. Nu is m'n mens daar weer over aan het mopperen, dus begin ik maar.
Ik woon nu al een tijdje hier bij m'n mens en een troep andere katten. M'n broer Robbyn vond het eerst helemaal niet leuk dat ik er was, maar nu zijn we dikke vrienden. We stoeien, spelen en slapen samen. Met de rest speel ik bijna nooit, want die willen niet.
Het huis waar ik woon is in twee stukken verdeeld met een trap ertussen. Net twee aparte huizen. Er is hier ook een tuin en daar ben ik graag. Ik vang er vliegen en krekels en heel soms een vlinder. Die vlinders vliegen heel raar en dan vind ik het moeilijk om ze te vangen. Ook heb ik een prikker gevangen. Die prikte me in m'n wang. Deed wel even zeer, maar daar trok ik me niets van aan. Tot m'n halve gezicht dik werd. Toen ben ik naar m'n mens gegaan en die heeft me getroost. De volgende dag was het weer over.
M'n mens vertelde dat jij bent verhuisd met je mensen en de andere katten. Heb jij nou ook twee huisjes met een trap ertussen? Heb je ook een tuin? Dat is hartstikke fijn hè?
Ik moet de groeten doen aan tante Perdita van Zohra. Ik wist helemaal niet dat hier een kind van haar woonde. Ze is wel aardig hoor, maar ze wil niet met me spelen. En alleen als ik stil lig, mag ik tegen haar aankruipen om te gaan slapen. Gelukkig doet Robbyn niet zo moeilijk, die vindt bijna alles best.
Nou weet ik niks meer te schrijven. Doe je de groeten aan de andere katten? En een kopje voor je mensen. Bij dat kleine mensje moet je er even bij kriebelen met je snorharen, dat vindt hij leuk. Mijn snorharen beginnen nu ook te groeien.
Liefs van Robbyn en mij,
Djavi.

Maandag 29 augustus 2005.
Vandaag was m'n mens lang weg en daar had ik de pest over in. Het was buiten prachtig weer en wij konden niet in de tuin. Toen ze thuiskwam, heeft ze ons eten gegeven en pas toen we klaar waren, mochten we de tuin in.
Ze had een nieuwe deurmat meegenomen. Dat was hoog tijd, de oude vloog de hele keuken door als wij heen en weer renden. Zo hebben we ook de horlamellen naar beneden getrokken. Daar heeft m'n mens stevig om gemopperd. Ze heeft ze weer gemaakt en nu ietsje hoger opgehangen. Wij zouden 'm dan niet meer naar beneden moeten kunnen trekken. De nieuwe mat blijft gewoon liggen gelukkig.

Dinsdag 30 augustus 2005.
Vannacht weer op m'n donder gehad omdat ik m'n mens aan het wassen was. Op een gegeven moment heeft ze me onder het dekbed getrokken. Daar ben ik even beduusd blijven zitten. Het was er donker, maar ook warm en dat was wel lekker. Ik ben dus tegen m'n mens aangekropen en gaan slapen.
Moet m'n mens eens duidelijk zien te maken dat ik met m'n grote-jongens-tanden ook grote-jongens-brokken kan en wil eten. Ze doet er op mijn aandringen wel een paar in m'n bakje, maar het meeste krijg ik nog kleine brokjes. Hoe ik ook jammer en aandring, ze wil het nog steeds niet begrijpen.

Woensdag 31 augustus 2005.
Vandaag was het erg warm en het koelde in de tuin pas laat af. We zijn dus erg lang buiten gebleven. Pas toen m'n mens wilde gaan slapen, moesten we naar binnen. Ze heeft ons één voor één moeten dragen, want we vonden het buiten veel lekkerder. Bovendien komen er, als het donker is, allerlei beestjes langsvliegen die we veilig kunnen vangen, omdat ze niet prikken. Het valt lang niet mee om die beestjes uit de lucht te plukken. Zelfs als ze ergens op gaan zitten, is het soms moeilijk om ze te vangen.

Donderdag 1 september 2005.
Vanmorgen de zon op zien komen en dat wilde ik graag met m'n mens delen. Ik heb haar al knorrend en wassend wakker gemaakt. Daar was ze niet blij mee. Ik ben erg aanhoudend geweest, maar ze wilde echt niet. Toen ze begon te mopperen, ben ik maar weg gegaan.
Voor het slapen gaan was iedereen al binnen, want buiten hadden we natte en koude pootjes gekregen. Opeens vloog er een beest door de kamer. Aan het gegrinnik kon ik horen dat iemand die expres mee naar binnen had genomen. M'n mens keek er niet eens van op. Ze zag het wel natuurlijk en misschien heeft ze het gegrinnik ook wel gehoord. Ze bleef gewoon op de bank zitten, maar Thia kwam opeens in beweging. Ze heeft fanatiek het beest opgejaagd en proberen te vangen. Eerst lukte dat niet zo goed, maar toen vloog dat beest in de richting van het wandmeubel. Thia is daar gauw opgeklommen en heeft 'm daar gevangen en opgegeten. Ik heb met open bek toe zitten kijken. Het enige wat ik haar ooit snel heb zien doen, is iemand een mep verkopen.