Don, 21 Nov 2024

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > TOCH NOG ONVERWACHTS

Mirre mocht van mij weer krols worden, zodat ze naar de kater kon. Even gekeken wat handig uitkwam en gekozen om eind juni te stoppen met het geven van de pil. Vanaf dat moment was het simpelweg afwachten wat ze zou doen. Mirre bleek hier haar eigen weg weer in te gaan en ze nam er ruim haar tijd voor. Misschien kunt u zich nog herinneren dat ze me vorig jaar ook zo'n tijd in spanning hield. Toen duurde het 14 weken voor de hormonen toesloegen. Inmiddels was dit jaar de wachttijd opgelopen tot 10 weken en nog steeds vertoonde ze geen enkel teken van hormonale feesten.

Zomaar opeens werd Phèdre wel erg luidruchtig. Even twijfelde ik of het kwam omdat ze niet naar buiten mocht (omdat het flink regende, was het raam dicht). Al snel werd de echte oorzaak duidelijk. Ze was krols en niet zo'n beetje ook. Omdat ze een langer, luider en zwaarder mauwtje heeft dan Mirre, was de “geluidsoverlast” ook wat groter. Stilletjes hoopte ik dat Mirre door haar zou worden aangestoken. Ja, dat had ik gedacht. Mirre had het veel te druk met haar dochter. Elke keer als die met een brul vocaal uithaalde, rende ze bezorgd naar haar toe. Ze fluisterde van alles in haar oortjes. Ze waste teder haar kopje en bleef dicht bij haar in de buurt. Ze liep zelfs nog een stukje met haar door de tuin of kamer. Op en top bezorgde moeder. Na een paar van deze dagen wilde het echter ook wel voorkomen dat ze Phèdre na zo'n brul in het nekvel greep. Met welke bedoeling precies is me niet helemaal duidelijk geworden. Prettige bijkomstigheid voor mij was dat Phèdre dan meteen stil viel. Verder kwamen de dames de tijd wel door.

Tussen al Mirre's ingrepen door nam Djavi ook een deel van de zorg op zich. Dat wil zeggen.... hij probeerde haar te dekken. Wat Phèdre betreft was dat geen probleem. Zodra hij haar vast had, ging haar kontje ophoog en haar staartje opzij. Zij was er klaar voor. Djavi stapte wel over haar heen en deed wat pogingen, maar dekken deed hij haar niet. Hij had het erg druk met proberen, maar zonder succes. In tegenstelling tot vorige keren bemoeide Robbyn zich totaal niet met de situatie. Sterker nog, hij wilde er niets van weten. Elke keer als er een kat te dicht in z'n buurt kwam, jammerde en blies hij. Als Phèdre in z'n buurt brulde, gromde hij zelfs. En als daar niet op werd gereageerd, nam hij de benen en zocht een rustig plekje op. Dankzij het mooie weer en het feit dat ik vakantie had, stond de hele dag het raam open en konden de katten naar believen de tuin in- en uitlopen. Phèdre is graag en veel buiten en daar waren we nu erg dankbaar voor. Of de buren het hebben kunnen waarderen, weet ik niet. Gelukkig kwam er niemand klagen aan de deur.

Voor Phèdre waren er al plannen gemaakt om haar door Acke te laten dekken, als ze oud genoeg was. Maar 11 maanden vond ik toch echt te vroeg. Eerst maar eens kijken hoe alles zich zou ontwikkelen. Met 3 weken was het weer raak. Ze brulde er lustig op los. Samen met de rest van het huishouden werd ik er lichtelijk gestoord van. Was haar moeder nog zo aardig om 's nachts voornamelijk te slapen, dochter-lief brulde 24 uur per dag. Dit keer werden de hormonen van Mirre ook wakker, hoewel.... Mirre niet krols werd. Wel werd ze schijnzwanger. Haar melkklieren zetten enorm op. Haar omvang was met een stevig aantal centimeters toegenomen. Wat nu? Na enkele telefoontjes gepleegd te hebben op zoek naar goede raad, bleek ik gewoon af te moeten wachten. Het zou vanzelf weer over gaan. Het zou alleen wel even duren vóór ze weer krols zou worden. Ach, ik wachtte al drie maanden, dan konden er ook nog wel een paar extra weken bij.

Gelukkig nam na een week de zwelling al af en zoetjes aan werd Mirre weer zichzelf. Voor even leek alles weer normaal en konden wij gewoon genieten van het leven, tot.... Phèdre opnieuw krols werd. Met de volumeknop op maximaal verkondigde ze aan een ieder (ook als die het niet wilden horen) dat ze een vent zocht. Lief, leuk of aardig was niet belangrijk. Alles voldeed, als het maar een vent was. Dat lieten Djavi en (en dit keer ook) Robbyn zich geen twee keer zeggen. Bij toerbeurt klommen ze op Phèdre, maar zonder succes, zodat Phèdre bleef brullen. Als één van de heren haar beklom, trappelden ze met hun achterpoten. Je hoorde hun nagels dan tikken op de vloer. Toen ik dat geluid weer eens hoorde, ging ik kijken wie van de heren zich nu weer zo gek had laten maken. Ik zag de rug van Robbyn die ijverig bezig was en geen pottenkijkers bliefde. Na gevraagd te hebben om toch een beetje voorzichtig te zijn met de kleine meid, liet ik hen alleen en....liep Phèdre tegen het lijf. Als ik Phèdre tegen kwam, met wie was Robbyn dan zo druk bezig? U raad het al, dat bleek Mirre te zijn.

Zonder dat ik het gemerkt had, was Mirre krols geworden. Tenminste....dat was de enige conclusie die ik kon trekken. Mirre brulde niet, at normaal, was niet onrustig. Op wat kreuntjes na zo af en toe was er niets aan haar te merken. Robbyn dacht daar duidelijk anders over en ook Djavi begon zich voor Mirre te interesseren. Het moest dus wel echt waar zijn. Ik bereidde me vast voor op brul-duetten en belde naar de kater. Die bleek niet bij de telefoon te kunnen, dus namen Henk en Wiljo van der Heijden op. Na gezellig wat gekletst te hebben, samen afgesproken dat ik Mirre na een paar dagen zou komen brengen. Aangezien Mirre niet zo dol is op autorijden en ergens een knopje heeft zitten zodat ze de krolsheid stop kan zetten, zou ik haar op de vierde dag bij de kater afleveren. De tijd verstreek, de brul- concerten bleven uit en ik bleef me verbazen. Mirre liet echt niets blijken van krols gedrag. Toch zijn we op de vierde dag naar de kater vertrokken en daar waren we van harte welkom.


Mirre vond het allemaal maar wat spannend. Dat ze zomaar pardoes in een vreemde omgeving naast een wildvreemde kater werd gezet vond ze maar niks. Ze blies en gromde en probeerde te zien hoe ze hier weer weg kon komen, dat ging echter niet. Ik ben huiswaarts gegaan met een lichte knoop in de maag. De volgende dag kreeg ik het bericht dat Mirre en Ice Boy al hadden kennis gemaakt en dat ze zelfs al hadden liggen rollebollen. Dat was een pak van m'n hart, maar ergens kon ik het ook nog niet geloven. Was ze dan toch echt krols? Zou ik dit jaar toch nog kittens van haar mogen verwachten? Met een week kwam Mirre gedekt en wel weer thuis. Nu was het alleen afwachten of ze ook zwanger was. Na een paar weken werden de tepels groter, rosser en duidelijker zichtbaar. Er viel dus niets meer te betwijfelen: Mirre was echt weer zwanger!!!! Nog steeds met enig ongeloof de wereld toch verkondigd dat er dit jaar weer kittens zouden komen.

De weken die volgden werden voor een deel gevuld met voorbereidende activiteiten. De kraamdoos opgezocht, gereinigd en klaar gezet. Extra hoeslakentjes genaaid, zodat ik niet elke dag de wasmachine hoefde te draaien. Een tweede kraamdoos gemaakt en ingericht. Balen met vlees, brokken en kittenmelk besteld en in huis gehaald. Elke lege plek werd gevuld met zakken brokken. Ondertussen werd Mirre onverstoorbaar dikker en ronder. Met 6 weken zwanger had ze al een stevige buik die met de tijd alleen maar toenam in omvang. Na enige tijd zaten de kittens tot onder haar oksels. Behalve voelbaar, waren de kittens met hun bewegingen ook duidelijk zichtbaar. Mirre's buik leidde soms een eigen leven. Het leek wel of ze van binnen een alien had zitten. Gelukkig wist ik beter. Ze had een hele hoop kleine “uitvretertjes” in haar buik gehuisvest. Het was gewoon een kwestie van tijd voor die tevoorschijn zouden komen.

Vanaf de 62ste dag ging Mirre 's nachts met me mee naar boven. De rest van de kattenbende bleef beneden. Dat was erg wennen voor alle katten. Uiteraard wilde iedere kat die beneden zat, naar boven en vice versa. Boven stonden beide kraamdozen klaar. In één ervan lag een verwarmingsplaat in te stellen op 27 of 37 graden. Ik heb boven wel een verwarming, maar die is naar verhouding erg klein voor de ruimte. Met die plaat kon ik de kittens op temperatuur houden. Bovendien had Mirre het vorig jaar na de bevalling een aantal dagen verschrikkelijk koud gehad. Elke keer als ik een nieuwe warme kruik kwam brengen, klom ze er zo ongeveer in. En dat terwijl de verwarming beneden niets te wensen overlaat. Dat hoopte ik voor dit jaar dus opgelost te hebben.

In de nacht van de 64ste op de 65ste dag werd ik wakker van Mirre's luide gespin. Ik dacht (en hoopte) dat de weeën begonnen waren, maar dat bleek niet het geval. Er zat dus niets anders op dan me om te draaien en af te wachten.
's Middags op de 67ste dag werd Mirre onrustig en zeurderig. Vooral tegen haar dochter. Phèdre stond op de nominatie om de volgende dag een anti-conceptie pilletje te krijgen. Mogelijk dat er toch wat hormonen opspeelden die Mirre verontrustten? Van weeën was niets te merken en we gingen 's avonds maar weer gewoon naar bed.

's Nachts werd ik wakker omdat ik dacht dat ik iets nats op m'n arm voelde. Lamp aan, ogen focussen, Mirre onder het dekbed uitgraven, goed kijken..... Jawel hoor, bij haar kontje zat een natte plek. Vervolgens alles klaar gelegd en gezet. Mirre was het er niet mee eens dat ze niet onder het dekbed mocht blijven liggen, maar daar kon ik even niet mee zitten. Zij al snel ook niet meer, want de weeën werden steeds sterker. En met een paar krachtige persweeën was daar dan het eerste kitten. Mirre at de placenta op en liet de rest aan mij over. Dus heb ik het kitten droog gewreven, gewogen en voorzien van identificatiebandje.


In drie uur tijd kreeg ze zes kittens. Even dacht ik dat er na het zesde kitten weer weeën op gang kwamen, maar dat bleek toch niet het geval. Mirre poetste zich schoon, zocht haar kinderen bij elkaar en en sloot haar ogen. Daarna ben ik opgestaan en heb alle vuile was in de machine gestopt. Vervolgens een telefoontje gepleegd met m'n dierenarts. Die kwam na een paar uur bij me om Mirre te onderzoeken en een spuit te geven, zodat haar baarmoeder zich goed zou samentrekken. Ook onderzocht hij snel de kittens. Hij deed zelfs een poging om te kijken of het katertjes of poesjes waren, maar dat vond hij nog knap lastig. Zoals het er nu naar uitziet zijn het 3 katertjes (2x crème en 1x lilac) en 3 poesjes (lilac of lilac-tortie). In het volgende nummer van de Cat Track kunnen we u vast meer vertellen.

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Niraja

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland