De geboorte van Mirre's kittens was aanleiding voor Zohra en Robbyn om tegen haar te blazen en te grommen. Ze kunnen geen van beiden erg goed tegen verandering en stress, vandaar dat ze dat even moesten laten horen. Verder doen ze geen vlieg kwaad, laat staan Mirre of haar net geboren kindertjes. Sterker nog, ze gingen de hele situatie veel liever uit de weg en kwamen gewoon niet boven.
Naarmate de weken verstreken, groeiden de kittens als kool. Toen ze 4 weken oud waren kropen ze heel vlot door de doos en probeerden ook al tegen de rand op te staan. Dat bezorgde mij de kriebels, want ik zag ze al uit de doos komen en met een smak van het bed afvallen. Ik heb dus het hele span naar beneden verhuisd. Gelukkig bleek Mirre dat ook een goed idee te vinden, want ik had ook al visioenen dat ze de kittens constant naar boven zou slepen. Net als vorig jaar weer een hoekje van de kamer afgezet, dat met de week groter werd. Tot de kittens net zo snel over de omheining heen sprongen als ik ze terug kon zetten. Daarna de omheining maar weggehaald en alleen het hoekje intact gelaten. Maar hoe ouder de kittens werden, hoe minder ze het hoekje gebruikten en ik dat tenslotte ook opruimde. Phèdre groeide in haar rol van grote zus. Als mama Mirre niet zo vlug reageerde op een angstig piepje, snelde zij toe om te zien wat er aan de hand was. Als de kittens acrobatische stunts uit haalden, stond ze bezorgd te kijken, ondertussen waarschuwingen en commentaar gevend. Met de tijd groeide haar zelfvertrouwen en het vertrouwen in de vermogens van de kittens. Al snel renden ze met de kittens mee door de kamer en ravotte volop met ze. Het “zorgen voor” werd steeds minder, het “spelen met” steeds meer. Of het hele stel moest een lekker plekje zoeken voor een dutje, dan hield ze zorgzaam de wacht. Ze kon het echter niet laten om bij Mirre te blijven drinken. Ondanks gemopper van mijn kant, ingrijpen door haar weg te halen of van een afstandje de plantenspuit te gebruiken. Het weerhield haar allemaal niet. Gelukkig groeiden de kittens goed en leken ze niets te kort te komen. Ook Mirre maakte zich er niet druk om en zoogde zonder problemen haar zes kleine en ene grote kind. Toen de kittens zo'n 10 weken oud waren hadden ze het er samen heel druk mee om het huis onveilig te maken. Phèdre vond het geweldig en sjeesde net zo hard mee. Het bleek erg aanstekelijk te werken, want ook Zohra, Robbyn en Djavi werden er dartel van. Uiteraard herinnerden die zich na een poosje dat ze al “groot” waren en dan trokken ze zich terug om zich te wassen en net te doen alsof er niks gebeurd was. Phèdre werd steeds meer een groot kitten. Haar “grote zus”-gedrag versleet in rap tempo. Met alle activiteiten was ze paraat en voor elk spelletje was ze in. Ze wist zelfs nog wel wat spelletjes die de kittens nog niet kenden. Het enige waar ze niet goed tegen kon was het stoeien met gebruik van tanden en klauwen. Dan stond ze luidkeels te mopperen (wat niet erg hielp) en trok zich dan beledigd uit het gewoel terug. Zodra de kittens echter gingen slapen, dan was ze weer paraat en kroop lekker tegen ze aan. Ik ben heel erg benieuwd hoe Phèdre zal zijn als moeder. Wat ze tot nu toe heeft laten zien, is veelbelovend. Uiteraard hoeft ze het niet helemaal alleen te doen. Mirre zal als oma ongetwijfeld net zo lief en zorgzaam zijn als zij als moeder is. En Djavi zal ook zeker weer een pootje meehelpen en als hij de kans krijgt nog wel meer ook. Dit nestje van Mirre is fantastisch verzorgd en goed opgevoed door de familie. Ze staan op punt van uitvliegen en hebben allemaal een fijn nieuw thuis gevonden. We kunnen ons dus in alle rust gaan voorbereiden op Phèdre's nestje. |
Nederlandse Burmezen Club Member of Ocicat Club Holland |