|
Mirre bleef gewoon haar vertrouwde zelf tijdens de gehele zwangerschap. Goed, ze werd dikker en dikker, maar verder bleef alles bij het oude. Zelfs daags voor de bevalling klom en sprong ze nog overal op en genoot ze van elke zonnestraal.
 Beneden in de woonkamer had ik een kraamdoos klaarstaan, volledig ingericht en voorzien van alle gemakken. Omdat Mirre echter 's nachts boven bij me slaapt, vond ik het een goed idee om, voor alle zekerheid, daar toch ook maar een kraamdoos neer te zetten. Daarna de stapel handdoeken, matrashoesjes en “beddegoed” in twee stapels verdeeld. Beide stapels werden voorzien van schrijvende pen en notitieblok. Helaas had ik maar één weegschaal en één dit en één dat, etc. Ik besloot dat die spullen beneden zouden blijven. Even de trap af en daarna weer op rennen, moest kunnen. Beide stapels werden in een tas gedaan en op een handig plekje buiten bereik van poezepootjes opgehangen. Vanaf de 62ste dag van de zwangerschap ging de verwarming op volle toeren aan en begon het laatste wachten. Mirre at weinig tot niets, maar was verder haar vrolijke zelf. Op de 64ste dag werd ik 's morgens wakker en Mirre was niet bij me. Meteen schoot ik m'n bed uit en ging op zoek. Ik was pas halverwege de trap toen Mirre me vrolijk kwam begroeten. Wat fijn dat ik ook vroeg op was, viel er nog iets te eten? Ze lustte wel een smikkeltje. De hele dag was er niks te merken. Pas 's avonds ging ze wat vaker verliggen. Haar dikke buik zat enigszins in de weg, maar na wat gedraai vond ze alsnog een goede houding. Ook op de 65ste dag werd ik wakker zonder dat Mirre bij me was. Enigszins gerustgesteld door de reactie van de dag ervoor, ging ik iets minder paniekerig op zoek. Ook dit keer was ik halverwege de trap toen ik haar hoorde. Het was haar stem, maar de kreet herkende ik niet. Dus snel de trap afgedenderd en de kamer ingestormd. Mirre was erg blij me te zien en kwam meteen naar me toe. Haar natte achterpoten en staart waren duidelijk te zien. “Waar zijn je kindjes? , vroeg ik haar, toch wat geschrokken. Met een mauw rende ze voor me uit naar een mand. Daarin lagen vijf kleintjes. Eén daarvan lag nog helemaal in het vlies en was al afgekoeld. Ik kreeg het niet op gang en heb het in een doekje opzij gelegd. Jammer, maar er waren dringender zaken die mijn aandacht vroegen. Een sprintje op en neer naar de keuken bracht alle benodigdheden onder handbereik. Dat er nu vier kittens lagen te wriemelen en te piepen, vond ik een prachtig resultaat. Eén kitten zat nog vast aan de placenta en omdat Mirre daar niets aan deed, heb ik het zelf afgenaveld. Enigszins met trillende vingers, maar het lukte goed. Daarna het viertal goed droog gewreven en om de beurt op de weegschaal gelegd om hun gewicht te kunnen noteren. Mirre was super onrustig, liep over haar kinderen heen en ging er zelfs bovenop liggen. Ik snapte er niks van en besloot dat ik dan haar fokker maar wakker moest bellen. Ook Stefanie was uitermate tevreden met vier kittens en terwijl ze allerlei goede raad gaf, bleek Mirre bezig te zijn met een nieuw kind op de wereld te zetten. Even dacht ik een luchtbelletje te zien, tijd voor aktie die ik alleen maar uit een boekje kende. Stefanie riep in mijn oor wat ik moest doen en hoe en vooral NU!! Het lukte, het kitten begon te piepen en er was geen gegorgel te horen. Hoera, weer een kind erbij. Met de raad om de kittens apart van de moeder te leggen, terwijl die kinderen kreeg, heb ik opgehangen. Snel naar boven voor de tweede kraamdoos, sprintje naar de badkamer voor twee warme kruiken en de kittens lekker knus en warm ingestopt. Mirre had geen oog voor hen, want er kwam alweer een kind. Ze keek er niet naar om, ze was veel te moe. Dus was het aan mij om te zorgen dat het drooggewreven en afgenaveld werd. Toen ik het bij de andere kittens wilde leggen, bleek Djavi bij hen in de doos te liggen. Hij was de rust zelve en keek me aan met een blik als wilde hij zeggen:”Ik hou alleen maar een oogje in 't zeil, maak je niet druk. Pas jij maar op Mirre, pas ik op de kinderen.” Ik heb hem een aai en een knipoog gegeven. Altijd al geweten dat het een moordkerel was! Opeens kwam Mirre weer in beweging en na het nodige gedraai werd met een kreet wéér een kitten geboren. Zodra de placenta eruit was, ging ze liggen en sloot haar ogen. Ik heb dus de zorg voor het kitten op me genomen. Droog en afgenaveld heb ik het bij Mirre tussen de voorpoten gelegd. Ze opende haar ogen en likte het kleintje een paar keer. Toen het op zoek ging naar een tepel, draaide ze zich op haar zij en liet het verder begaan.  Na een kwartiertje heb ik het laatste kitten bij de anderen gelegd en Mirre's poten en staart afgedroogd. Alsof hij wist dat ze klaar was, kwam Djavi eraan en begon Mirre droog te likken en ze liet hem z'n gang gaan. Toen ze een beetje presentabel was, heb ik haar opgetild en bij haar kinderen gelegd. Haar snoetje was een plaatje waard. “Zijn die àllemaal van mij?" Met de nodige moeite en een beetje hulp krulde ze zich om haar kinderen heen en viel in slaap. Nu moeder en kinderen herenigd waren, kon ik rustig even bellen naar de dierenarts. Omdat ik niet alle kittens geboren had zien worden en dus ook niet wist of alle placenta's waren meegekomen, was het raadzaam om de dierenarts te laten komen voor een injectie. Die zorgt ervoor dat de baarmoeder goed samentrekt, waardoor eventueel achtergebleven dingen als placenta's alsnog worden uitgedreven. De dierenarts zou met een paar uurtjes bij me zijn. Er was geen haast bij, dus ik wachtte rustig af. Opnieuw Stefanie gebeld, maar die bleek de telefoon niet te kunnen aannemen, dus een boodschap op het antwoordapparaat ingesproken. Mirre was bevallen van acht kittens, waarvan zeven nog in leven en in goede gezondheid. Binnen een paar minuten belde ze terug. Wat? Acht kittens? Wat een prestatie. We waren beiden zeer trots op Mirre.  Nu de kittens wat begonnen op te drogen, leek het erop dat er twee crème kittens en 5 lilac of lilac-tortie kittens waren. Maar of het poesjes of katertjes waren? Ik vond het vreselijk lastig en heb uiteindelijk een plannetje bedacht. Elk kitten werd van voren èn onder de staart gefotografeerd en die foto's heb ik naar Stefanie gemaild. Mocht zij kijken of ze er wijs uit kon. Ik vond het ongelooflijk, maar ze kon er een paar herkennen. Over enkele was ze niet zeker, daar was de foto niet duidelijk genoeg voor. Ze wist wèl met zekerheid één katertje en één poesje te herkennen, dus misschien dat ik dan zelf kon kijken en vergelijken. Tuurlijk kon ik dat en ik keek en vergeleek tot ik scheel zag. Bij de één kon ik het zien, bij een ander twijfelde ik en bij een derde kwam ik er helemaal niet uit. Tijd dus om om hulp te vragen. Stefanie's zwager woont hier niet ver vandaan. Hij fokt ook katten en heeft een tijdje haar dekkaters te logeren gehad. Mirre heeft van de zomer bij hem gelogeerd toen ze op bezoek was bij Muppet. Uiteraard was hij bereid om te komen kijken. Ik was blij te zien dat ook hij er enige moeite mee had, maar uiteindelijk wist hij wie wat was. Zo bleek Mirre 5 dochters en 2 zoons te hebben. En één van die dochters was crème. Zou dan eindelijk mijn lang gekoesterde wens in vervulling gaan? Alle kittens waren al voorzien van een gekleurd bandje ter identificatie, want stift sleet er te snel af en nagellak vond ik geen prettige optie. Gelukkig liet Mirre de bandjes zitten, want ik was bang geweest dat zij die door zou knagen. Nu alle kittens dus uit elkaar te houden waren en ik eindelijk wist wie wat was, werd het tijd voor de namen. Eén naam had ik al jaren in gedachten voor het mij gewenste crème poesje. Toen Mirre echter in mijn wereld kwam en de optie van fokken werkelijkheid werd, ben ik gaan zoeken naar de oorsprong van die naam. Die bleek uit de Griekse Mythologieën te komen. Echt bijpassende leuke Griekse namen kon ik niet vinden. Aangezien mijn verkozen naam uit een boek kwam, ben ik het boek opnieuw gaan lezen. Daarin vond ik tal van andere namen en ik koos er 5 voor meisjes en 5 voor jongens uit. Daar zou ik toch wel mee toe kunnen? Omdat ik alles wilde laten beginnen met een A, zocht ik daar weer Engelse woorden bij die recht deden aan de oorspronkelijke figuren. Nu ze 8 weken oud zijn, is het overduidelijk. Het crème poesje is een droom die werkelijkheid is geworden. Ze is mooi, beetje brutaal, lekker ondernemend en heeft een prachtig vachtje. Haar oogjes beginnen amberkleurig te worden. Ze belooft dus heel wat te worden. Haar naam is Phèdre en u zult ongetwijfeld nog vaker van haar horen. Met trots stel ik Nimble Nymph's A-nest aan u voor: |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden