Don, 3 Apr 2025

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > CATTITUDE

Schrik

Omdat Gledi steeds door de pil heen brak (toch krols werd), besloot ik haar naar de kater te laten gaan. Een maand nadat ze de laatste pil had gekregen was ze oorverdovend en horendol krols. Klein probleempje: de kater had al een dame op bezoek. Gelukkig was dat een paar dagen later al opgelost, dus is ze alsnog gaan logeren. Nog terwijl we aan een bakkie thee zaten, vond de eerste dekking al plaats. Er volgenden er meer en na een weekje kwam ze weer thuis. Wat was ze mager! Circa 4 weken krolsheid en een week met een heftige logeerpartij hadden haar geen goed gedaan. De eerste dagen sliep ze veel, had ook weer tijd om te eten en begon weer een beetje bij te komen.

Twee weken later vond ik ‘s avonds wat uitgespuugde brokjes. Dat gebeurt wel eens meer, dus maakte ik me absoluut geen zorgen. Twee uur later gaf ze weer over en viel daarna volledig gestrekt op haar zij. Zelfs haar tenen waren gestrekt. Ik vloog naar haar toe: ze haalde adem, was bij bewustzijn en met een extra lamp aan werden haar pupillen kleiner. Voorzichtig liet ik haar los, zodat ze op kon staan. Dat deed ze ook, maar met onzekere bewegingen. Toen ik haar niet weg wilde laten lopen, ging ze zitten, maar niet op een normale poezenmanier. Ik belde de dierenarts en had geluk: mijn eigen arts had dienst en kwam er meteen aan.

Gledi is afgetast (nergens pijnindicatie), getemperatuurd (geen koorts), hart oké, longen goed. Dus wat dan? We hebben haar in de behandelkamer rond laten lopen, ze leek wel dronken. Haar achterpootjes slingerden alle kanten op. Daarom hebben we bloed af genomen. Een deel is gebruikt om de werking van de diverse organen te checken. Daaruit kwam een licht verhoogd glucose-gehalte. Gezien de stress van het moment was dat heel logisch. De rest van het bloed is op allerlei waardes onderzocht en daaruit bleek dat er ergens een infectie zat. Wat is dan wijsheid? Ze was mogelijk 2 weken zwanger en we wilden de eventuele kittens niet beschadigen, maar Gledi’s gezondheid ging me voor alles! Ze kreeg een middel tegen de misselijkheid (mogelijk niet goed voor de kittens) en een kuur veilige antibioticum.

Eenmaal weer thuis heb ik een bench opgezet. Zolang ze zo onzeker bewoog, moest ze voor haar eigen veiligheid ‘achter de tralies’. Ik zag haar gelukkig al weer vlot opknappen. Ze liep elke dag wat beter en na wat opstart-problemen begon ze ook weer goed te eten. Na een paar dagen was de bench niet meer nodig. Voorzichtig begonnen we te ontspannen en dachten we dat we het hadden gehad.

Twee weken later nog steeds geen roze tepeltjes. Ze begon wat te mekkeren en soms ook de andere katten te bespringen. Volgens mij het begin van een nieuwe krolsheid. Ik belde meteen de eigenaar van de kater. De kater was vrij en als ze over een paar dagen echt goed krols was, mocht ze komen logeren. Top!

De volgende avond sprong ze op m’n schoot en kwam met haar kontje langs m’n hand. Dat voelde nat. Meteen goed gekeken en inderdaad was ze nat, er zat dikke vloeistof aan haar kontje en ik kon duidelijk zien dat ze zich al een poosje stevig aan het poetsen was geweest. Ik pakte meteen de telefoon, want de dierenartspraktijk was nog net open. Helaas had ik pech, de dierenarts was al weg. De paraveterinair assistente heeft alle opties met me doorgenomen. Uiteindelijk gekozen om toch naar de praktijk te gaan. Wederom had Gledi geen enkele pijnindicatie en ook geen koorts. Ze liep iedereen kopjes te geven en luid te spinnen. Ze is die nacht in de praktijk gebleven en ‘s morgens vroeg meteen onderzocht. Er is een echo gemaakt om een zwangerschap (en dus ook een abortus) echt uit te sluiten. Ze was inderdaad niet zwanger, maar ze zagen wel een hele grote baarmoeder gevuld met vochtzakken. Conclusie: ze had een baarmoederontsteking.

Dat laatste had ik al vermoed en was dus voorbereid op de vraag: wat doen we nu? Natuurlijk zag ik haar nog heel graag een nestje krijgen, maar haar gezondheid stond nu op het spel. Bovendien heb ik Raya, haar dochter, rondlopen. Behandeling van een baarmoederontsteking is mogelijk, maar niet eenvoudig. Naast grote hoeveelheden antibioticum zijn er nog wat middelen nodig en dat zijn niet de fijnste. Het besluit nemen kostte me niet veel tijd, al heb ik zeker even goed moeten slikken.

Gledi is gesteriliseerd. Na afloop meldde de dierenarts dat ze zelden zo’n grote en volle baarmoeder had gezien en dat ze behoorlijk wat inspanningen had moeten leveren om alles veilig uit de buikholte te krijgen zonder lekkages of de omliggende organen te beschadigen.


Eenmaal samen thuis heeft ze eerst een dutje gedaan in de transportkooi. Daarna is ze een rondje gaan lopen, heeft wat gedronken en is toen bij me op schoot geklommen. Daar heeft ze haar roes uit liggen slapen, tot het voor mij tijd was om naar bed te gaan. Raya en Machi hebben heel lief haar snoetje gewassen en haar goed in de gaten gehouden.

De pijnstilling had ze de eerst paar dagen echt hard nodig. Daarna hebben we dat voorzichtig afgebouwd. De kuur antibiotica was stevig, maar heeft ze keurig afgemaakt. Het heeft een paar weken geduurd voor ze weer een beetje op haar oude zelf ging lijken. Het was een enorme opluchting toen ik haar zichzelf zag uitrekken, ze bij me kwam liggen op haar zij, al kroelend doordraaide op haar rug en echt ontspannen lag te genieten.

Natuurlijk vind ik het jammer dat ze geen kittens meer kan krijgen, maar ik ben intens dankbaar dat ze er nog is. Ook zonder baarmoeder is en blijft ze een verschrikkelijk lieve meid!

Gledi en de rest van de kattenbende

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland