AVONTUREN > MIRRE`S DAGBOEK > VERVOLG III
Do 17 augustus 2006
Mirre heeft het voor elkaar! Vanmorgen vroeg met haar naar de dierenarts gekund.
Afgelopen weekeinde heeft ze een stuk koord opgegeten. Dat kwam er dinsdagmorgen (gedeeltelijk) uit. Door heel zachtjes te trekken, kwam het los en was ze het kwijt. 's Avond heeft ze nog normaal gegeten. 's Nachts ging het echter fout. Ze heeft heel veel gespuugd, hele grote plassen vocht met onverteerde brokjes. Ze wilde, uiteraard, niet ontbijten na zo'n nacht. Ook 's avonds wilde ze niet eten en zelfs de gekookte kip kon haar niet verleiden. Spugen had ze overdag nauwelijks gedaan, maar 's nachts heeft ze er weer het nodige uit gegooid. Weer hele plassen vocht met restjes brokken. Toen ze de volgende morgen weer niet wilde eten en als een zielig hoopje in de hangmat bleef liggen, heb ik de telefoon gepakt. Zo stonden we dus om half negen bij Douwe.
Ze bleek een beetje ondertemperatuur te hebben. Bij het voelen van de darmen (wat ze erg vervelend vond) voelde hij stukjes harde ontlasting zitten. Nadat ik hem van het koordje verteld had, heeft hij nogmaals de darmen afgevoeld.
Ik was bang voor 2 mogelijkheden:
1) geblokkerde maag omdat er na 2 dagen nog voedselresten in het braaksel zaten, terwijl ze niet gegeten had.
2) in elkaar geschoven darmen. Een broertje van Robbyn en een zusje van Mirre zijn hierdoor beide overleden.
Douwe stelde me gerust. Darmen die in elkaar schuiven, komen zelden voor, en enkel als er sprake is van zware diarree. Daar had Mirre absoluut geen last van. Een maagblokkade was natuurlijk mogelijk, maar dat dacht hij toch niet. Mirre heeft een spuit tegen misselijkheid en braken gekregen en ik kreeg een flesje met mild laxeermiddel mee.
De spuit heeft wonderen verricht. 's Avonds liep ze (schreeuwend!) met de anderen mee naar de keuken. Ze had verschrikkelijke honger, maar at maar een klein beetje.
20 augustus 2006
Het geschreeuw heeft een paar dagen aangehouden voor het weer veranderde in haar eigen stemmetje. In het weekeinde heb ik een klein stukje koord in de ontlasting terug gevonden en wat kleine harde drolletjes. Haar maaltijden zijn zo langzamerhand weer van normale proportie. Elke keer als ik naar de keuken liep, liep ze schreeuwend van de honger mee. Ook voor het slapen gaan, als Thia nog wat eten krijgt in de keuken, ging Mirre mee. Omdat ze maar zulke klein beetje tegelijk at, zag ze regelmatig scheel van de honger. Zodra ze echter weer normale porties at, ben ik opgehouden met de extra maaltijden. Daar was ze het uiteraard niet mee eens. Het duurde dus even voor ze dat weer in het systeem had zitten. Inmiddels heeft zij nergens last meer van en ben ik weer enkele grijze haren rijker.
"t Is toch een meisje van sterke gewoontes. Toen ze pas bij me kwam wonen, mocht ze nog niet mee de tuin in. Dus zodra ze wèl de tuin in mocht, zat ze lang te aarzelen en op toestemming te wachten. Om vervolgens hals over kop te genieten van de tuin.
Het eten van DROGE brokken was net zo iets. Ze was gewend er vlees over te krijgen, dus droog bliefde ze die niet. Pas toen ik haar groot en sterk genoeg vond en dus in staat om met iets minder toe te kunnen, heb ik haar "gedwongen" dit te accepteren. Ze kreeg gewoon niets anders. Pas toen ze , voor haar gevoel, volledig uitgehongerd was, viel ze op droge brokken aan. Ze protesteerde wel en draaide om haar bakje heen, maar uiteindelijk ging het wel naar binnen.
Vóór het akkefietje van afgelopen week ging ze al lang niet meer mee als Thia nog wat kreeg. Maar twee avonden snacken en madame had het weer in haar koppie gezet dat zij dan ook hoorde te eten. Dus dat heeft ze weer af mogen leren.
Verder is ze een heel normaal en lief meisje hoor.
