Als ik mijn meiden van de pil af haal, duurt het altijd behoorlijk lang alvorens ze krols worden. Dat wetende, dacht ik dus bijtijds te stoppen met het geven van de pil aan het einde van de winter. Dan zou ze aan het eind van het voorjaar/begin zomer hopelijk een nestje kunnen krijgen. Het duurde en duurde maar en uiteindelijk sloegen de hormonen toe. Het bleek dat Enor lang niet zo luidruchtig is als haar moeder, grootmoeder en overgrootmoeder. Een hele prettige bijkomstigheid. Ze werd alleen krols vlak voor de Burmezenmiddag én een show waarvoor ik haar had ingeschreven. Op dat moment wilde ik haar nog even niet naar de kater brengen. Dus zouden we moeten wachten op de volgende keer.

Het duurde toch een heel tijdje, voor de hormonen weer van zich lieten horen. En wat bleek....ik kon geen vrij krijgen van m'n werk als ze zou moeten bevallen. Ook deze zouden we dus moeten uitzitten. En de volgende paar keren bleken ook ongelukkig qua planning om dezelfde reden. Maar we kwamen nu wel dichter in de buurt van mijn vakantie. Zou het lukken om haar dan te laten bevallen?

Ze werkte heerlijk mee door precies op tijd krols te worden. Dus na een paar dagen krolsheid reden we samen naar de kater. Ze kwam er aan, zag hem en dacht waarschijnlijk iets in de trant van 'aan mijn lijf geen polonaise', want ze was spontaan niet meer krols. Geen probleem. Ze mocht blijven logeren. Dan kon ze vast wennen aan haar nieuwe vriend. En als ze dan opnieuw krols werd, zou hij niet vreemd en eng meer zijn.

Binnen de kortste keren waren Enor en Hapy de dikste maatjes. Ze hadden het verschrikkelijk gezellig samen. Ze lagen samen in een mandje. Ze wasten elkaar, aten samen, sliepen samen, speelden samen. Heerlijk om ze zo te zien. Maar voor nageslacht zorgen....wij zagen niets wat er op leek.

In de weken die volgden, zagen en hoorden we geen krolsheid en geen dekkingen. Dus na een kleine vijf weken vond ik het wel welletjes worden. Omdat er binnenkort een nieuw meisje hier zou komen wonen, wilde ik wel dat de groep weer in harmonie met elkaar samenleefde. Dus afgesproken dat Enor weer naar huis zou komen.


Drie dagen voor ik haar zou gaan halen, kreeg ik een paar berichtjes. Was ik al thuis? Kon ik even bellen? Dus zodra ik in de gelegenheid was de telefoon gepakt. Tja, ehhhh....ze moesten me iets vertellen. Er ging bij het horen van dat bericht van alles door mijn hoofd. Maar wat ik te horen kreeg zat daar niet bij: Enor had opeens roze tepeltjes!! Dat zou dus (theoretisch) betekenen dat ze zwanger was. Ehhhh????

Van dat nieuws moest ik even bijkomen. Het heeft wel een paar dagen geduurd voor dat het bezonken was. Okee. Ze is dus zwanger. Verwacht begin oktober haar kittens. Prima....alleen moest ik dan wel even het een en ander gaan regelen. Te beginnen met mijn vakantie, want ze was net erna uitgerekend. Op het werk mijn baas opgezocht, overlegd en mijn vakantie gelukkig kunnen verzetten. Hoera!

Ik had echter ook ingeschreven voor een show. Niet met Enor, maar wel met m'n Ocicat en m'n nieuwe meisje. Uiteraard was die precies in het weekeinde dat ze zou moeten bevallen. Wat te doen? Katten terug trekken? Liever niet. Toch gaan en het risico lopen de bevalling te missen? Voor geen goud! Gelukkig bleek er nog een andere mogelijkheid te zijn. De vrienden waarmee ik samen naar de show zou gaan, boden aan om de katten mee te nemen. Fijn, pak van m'n hart!

Pfffff, alles geregeld? Daar zag het nu eindelijk wel naar uit. Dan kon ik vanaf nu gaan genieten van het vooruitzicht van kleine kruimels. Hoewel?


Inmiddels was de nieuwe aanwinst gearriveerd. Een Burmees meisje van 4,5 maand oud in de kleur lilac-tortie. Ze moet toch de nodige moeite doen om haar plekje hier in huis te veroveren. Logisch. Ik had op van alles gerekend, maar niet op de felheid van Enor's reactie.

Haar zwangerschapshormoontjes hebben het blijkbaar niet zo op indringertjes. Al zijn ze nog zo klein en lief. Zelfs na een week héél voorzichtige introductie moet Enor nog niets van haar weten. Sterker nog: het liefst mept ze haar de kamer uit. We pakken het dus voorzichtig aan en trekken er gewoon wat meer tijd voor uit. Met zwangere dames ga je ten slotte behoedzaam om.

Dit alles bewijst maar weer dat je als fokker voor je cattery van alles kunt plannen, maar dat je altijd maar moet afwachten wat de kat (-ten) gaat/gaan doen. Want mijn agenda en die van hen....ze lopen nooit synchroon.