Zaterdag 3 september 2005.
Vandaag kwam de broer van m'n mens op bezoek. Toen hij was gaan zitten, ben ik op z'n schoot gesprongen om gedag te zeggen. Hij was daar erg verbaasd over. Ik bleek dat de vorige keer niet te kunnen. Ik ben bij 'm op schoot gaan liggen en heb even aan z'n vel gesnuffeld. Dat rook wel interessant, dus ben ik lekker aan z'n arm gaan likken. Eerst moest hij daar een beetje om lachen, maar algauw zat hij te piepen dat het zeer deed. Aansteller.
Ben maar even naar buiten gelopen. Na een poosje leek alles weer in orde. Dus heb ik een sprintje getrokken en ben meteen weer op z'n schoot gesprongen. Hij aaide me niet en keek alleen maar toe. Ik heb 'm toen maar eens flink gekopt. Toen snapte hij het nog niet. Gelukkig heeft m'n mens voor 'm vertaald, daarna heeft hij me wel geaaid. Hij moet maar eens vaker langskomen, dan kan hij leren hoe wij, katten, communiceren met onze mensen. Het is toch heel verschrikkelijk dat hij een tolk nodig heeft?