|
In April mocht Mirre van mij weer krols worden om naar de kater te gaan. Na het gebruik van de pil, is het verstandiger om een poes eerst één of twee keer krols te laten worden vóór ze gedekt zou worden. Dan “pakt het beter”, zoals mijn dierenarts het uitdrukte. Uiteindelijk besloot ik om haar begin maart geen pil te geven, dan kon ze met een beetje geluk half april naar de kater. Zo juni/juli konden er dan kittens geboren worden en in september zouden die naar hun nieuwe eigenaren kunnen. Al met al geen slechte planning vond ik zelf.
 Ik had het kunnen weten. Mirre zou Mirre niet zijn als zij niet alles op haar eigen manier zou doen. Hoezo planning? Er stond niets anders in haar agenda dan elke dag plezier maken. Had ik haar niet moeten vertellen dat ze kindjes mocht krijgen? Misschien zou ze dan zwichten voor een beetje emotionele chantage? Dus haar eens fijntjes verteld dat ik de bench niet voor niets beveiligd had, zodat zij er prinsheerlijk en veilig met haar kroost in kon liggen. Geen kat of graaiende poot kwam er zonder haar toestemming in. En wat had ze gedacht van de kraamdoos waar ze regelmatig met een kater in lag te tukken? Die was toch echt niet voor míjn lol met “bloed, zweet en tranen” in elkaar gezet. Er zijn tenslotte meer dan genoeg andere dozen, kratten en mandjes in huis te vinden. Mirre dacht er het hare van, maar krols worden deed ze niet. Uiteindelijk werd het de eerste helft van juni alvoor madame krols werd. Na 14 weken wachten barstte het “feest” in alle hevigheid los. Het leek wel of ze het had opgespaard in al die maanden en het er nu in één keer uitgooide. Ze riep niet om een vent, ze brulde erom. Nooit gedacht dat zo'n klein lijfje zo'n geluid kon voortbrengen. Om te voorkomen dat één van de jongens “per ongeluk” raak zou schieten, wilde ik de dame in kwestie gescheiden van hen houden. En dan had ik toch een probleem. Vorig jaar had ik de kamerdeur voorzien van 2 grote kattenluiken. Ze kunnen op slot hoor, reuze handig. Tenzij je een stevige kater als Djavi in huis hebt. Die beukt net zo lang op het luik, tot hij er door is. Dus hoe kon ik dat voorkomen? Een oude hordeur was dè oplossing. Aan de ene kant zit er horgaas op, aan de andere kant kippengaas. Knappe jongen die daar doorheen komt. Die heb ik in de deuropening gezet. Meisjes aan de ene kant, jongens aan de andere.  Robbyn snapte er niks van. Hij kon niet bij ze komen, er zat nergens een opening in. Ziet die lieve schat dat de kamerdeur half open staat en wat doet hij? Hij klimt door het luik om met z'n neus tegen het gaas te eindigen. Verschillende malen probeert hij het opnieuw, maar steeds met hetzelfde eindresultaat. Uiteindelijk lost Mirre het op door in de gaasdeur te klimmen en die zo los te werken. Dat moet ik dus op een betere manier oplossen. Dan maar de deuren met schroeven en ijzerdraad aan elkaar gemaakt. 's Nachts Mirre mee naar boven genomen. De hele nacht heeft ze staan brullen omdat zij aan de ene kant van de deur zat en de katers aan de andere kant. Ik deed geen oog dicht! De volgende nacht heb ik het omgedraaid: de katers met mij mee naar boven en Mirre met de rest beneden. Dat scheelde aanzienlijk in de herrie, ik sliep dan ook al beter. Een kleine week heeft ze dat brullen volgehouden. En opeens was het weer voorbij. Mirre was weer m'n lieve, aanhankelijke poppetje dat graag kwam kroelen en af en toe met een schor stemmetje om aandacht vroeg. Dat was een hele opluchting. Niet alleen voor mij, maar voor alle katten, inclusief Mirre zelf. Inmiddels zijn we drie weken verder en is Mirre opnieuw krols geworden. Over een paar dagen gaat ze naar de kater. Nou maar hopen dat ze samen met hem voor mooie kindertjes gaat zorgen. Misschien gaat mijn lang gekoesterde wens wel in vervulling en krijgt ze een mooie crème dochter. Ik vind het erg spannend worden allemaal. We houden u op de hoogte. |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
