|
Vlak voor het wegbrengen van Mirre's kittens werd Phèdre schijnzwanger. Het liefst propte ze alle kleintjes bij zich in de hangmat en wee degene die het waagde te protesteren! Ze wilde ze allemaal zo dicht mogelijk tegen zich aan hebben als hecht gezinnetje. Maar ja, de kittens waren groot genoeg om te verhuizen. Dus de één na de ander pakte z'n koffers en werd met de auto naar z'n nieuwe residentie met personeel gebracht. Zo werd ons huis leger en stiller en Phèdre's schijnzwangerschap verdween weer.
 Na enige tijd werd ze gewoon krols: brullend om een vent en rollend over de grond maakte ze de jongens hier half gek. Djavi liet het er een beetje bij zitten, dus Robbyn mocht alle honneurs waarnemen. Die liet zich dat geen twee keer zeggen en ging z'n gang. Na die krolsheid volgde een volgende en dus werd het tijd om een reis naar een lieve kater te plannen. Al op de leeftijd van acht weken hadden we afgesproken dat ze naar Acke zou gaan. De combinatie van een fraai crème meisje met een even fraaie rode knul zagen we wel zitten. Aangezien die rode knul in Drenthe woont en Phèdre in Brabant was er een kleine “wereldreis” voor nodig om beiden bij elkaar te brengen. Juist omdat het zo'n stuk rijden is en ik het niet presteer om dat op een avondje heen en terug te rijden, bleek plannen erg belangrijk. Dus toen de eerste tekenen van krolsheid zich aandienden op vrijdag, heb ik meteen gebeld om af te spreken dat ik haar de volgende dag zou wegbrengen. Het weer was prachtig achter de voorruit van de auto, buiten stond er toch nog een onaangenaam frisse wind. Maar het was droog en de zon scheen. Vol goede moed gingen we op weg en na twee uur kwamen we aan. Phèdre werd snel naar het verblijf van Acke gebracht, die haar enthousiast ontving. Voor alle veiligheid hebben we de jongedame nog wel even achter een gesloten deurtje gehouden. Na een tijdje ben ik eens gaan kijken hoe ze het maakten. Acke was erg blij met z'n gezelschap, maar Phèdre wist het nog niet zo net. Dus het deurtje maar eens geopend en haar even de benen laten strekken. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ze kwam vrij vlot het kooitje uit en ging op onderzoek. Vanuit haar ooghoeken hield ze Acke goed in de gaten en als hij te dicht bij kwam, blies ze. Na elke snauw en grauw van haar kant maakte Acke dat hij wegkwam. Liever van een afstandje toekijken en lieve dingen tegen haar zeggen, dan een haal over z'n neus riskeren en de relatie zo verpesten. Gelukkig stond er voor mij een bed klaar, dus na een aangenaam doorgebrachte avond kon ik heerlijk onder de dekens kruipen en hoefde ik niet meteen weer terug te rijden. Na heerlijk geslapen en ontbeten te hebben, toch maar eens een kijkje gaan nemen bij het prille stel.  Uiteraard heb ik niet gezien wat ze 's nachts al dan niet uitvoerden, maar Phèdre bleek zich in haar kooitje verstopt te hebben. Acke liep er in rondjes omheen, ondertussen allerlei dingen tegen haar vertellend. Omdat het zonnetje zo lekker scheen, heb ik Phèdre uit het kooitje gehaald en voor het raam gezet. Dat vond Acke een prima zet. Zij was het daar minder mee eens en blies en jammerde elke keer als Acke z'n neus liet zien. Na even de benen gestrekt te hebben, trok ze zich weer terug in het kooitje. Aan haar lijf geen polonaise, zal ze gedacht hebben. Vóór dat ik terug naar huis ging, werd Phèdre's rust “wreed” verstoord, doordat zij liefdevol, maar onverbiddelijk uit het reiskooitje gehaald werd. Als je een amoureuze relatie wilt ontwikkelen, moet je je niet blijven verstoppen. Het kooitje werd weggehaald en zo moest ze zich maar zien te redden. Ik ving de thuisreis aan in de verwachting dat ze opnieuw krols zou moeten worden. Zo'n reis op de eerste echte krolse dag zou vast niet bevorderlijk werken. Ze zou dus een paar weekjes blijven logeren. Met een beetje geluk was ze over een week al weer krols. Ze kon nu rustig aan Acke wennen en bevriend met 'm raken vóór ze samen amoureuze plannen maakten. Dan was het alleen nog zaak dat de camera in het katerverblijf werkend werd gemaakt, zodat het een en ander zonder twijfel vastgelegd kon worden. Ook de terugrit was zonnig en aangenaam, al was ik blij dat ik weer thuis was. Daar wachtten de achterblijvers op ontbijt en schone kattenbakken. Beide hebben ze gekregen en daarna begon het “grote wachten”. Al met een paar dagen waren die twee dikke maatjes geworden en lagen gezellig samen in een mandje. Van krolsheid of dekking leek geen sprake. Het stel vond het wel best zo. Waar had ik dat eerder gehoord? Eerlijk gezegd leek het een beetje op de verhalen van zo'n anderhalf jaar geleden, toen Mirre naar Muppet ging. Die hadden het ook reuze gezellig en lagen samen in een mandje. Uiteindelijk zijn daar mooie kittens uitgekomen, waar Phèdre er één van was. Zoals verwacht leek Phèdre na zo'n week weer krols te worden en op een gegeven moment had ze krassen in haar nek. Daarna werd het krolse gedrag duidelijk minder. Conclusie: ze was gedekt en kon weer thuiskomen. Na 3 weken logeren was ze blij me te zien en kwam samen met Acke de ene knuffel na de andere halen. Dat het reiskooitje weer tevoorschijn kwam, vonden beide maar niets. En al helemaal niet toen bleek dat ik alleen Phèdre mee ging nemen en Acke alleen zou achter blijven. Thuis heb ik de jongedame afgeveegd met een doekje met alcohol om Acke's aftershave wat te verwijderen. Vanwege het mooie weer stond het raam open en de katten genoten van huis en tuin. Phèdre had daar echter geen tijd voor. Ze heeft úren achter elkaar het huis en de tuin onderzocht, geroepen en staan krabben aan de badkamerdeur (daar stond het kooitje nog). Wilde ze weten of ze echt weer thuis was of zocht ze Acke? Pas 's avonds kwam ze op schoot liggen slapen, blijkbaar eindelijk thuis. Met zo'n kleine twee weken zou ik moeten kunnen zien of ze zwanger was aan haar groter wordende en donkerroze kleurende tepeltjes. Dat moest ik goed in de gaten houden, want helaas bleef de camera gedurende haar verblijf steeds buiten werking. Toen ik haar na vier dagen even op haar rug had liggen, schok ik behoorlijk: al haar tepels waren duidelijk zichtbaar en diep roze. Hoe kon dat? De volgende dag nog eens gekeken en jawel, nog steeds waren ze duidelijk verkleurd. Ze was dus zwanger, maar hoelang al? En wanneer was ze dan gedekt? Hoe had ze dan toch weer krols kunnen worden? Navraag bij verschillende fokkers leerde me dat het inderdaad mogelijk is dat een kat opnieuw krols lijkt te worden na een dekking, vooral als die heel vroeg in de krolsheid heeft plaats gevonden. Dat was één raadsel opgelost. Bleef de vraag over hoelang ze al zwanger was. Na veel rekenen bleef ik over met een “gat in de tijd” van zo'n 5 dagen. Op zich niet erg, maar het is niet erg handig met plannen. Vervolgens dus de dierenarts gebeld en gevraagd of hij met behulp van een echo kon inschatten hoelang ze zwanger was. Die dacht dat wel te kunnen. Dus een afspraak gemaakt, waarbij we er zeker van moesten zijn dat ze minimaal 32 dagen zwanger was. Op (wat ik dacht minimaal) de 35ste dag togen we met de auto naar de dierenarts. Phèdre voelde nattigheid en liet weten niet van een gesloten kooitje gediend te zijn. Toen haar klagen echter geen resultaat had, legde ze zich – letterlijk – bij de situatie neer. Aangekomen bij de praktijk waren we meteen aan de beurt. Helaas bleek mijn dierenarts afwezig. Zijn vervangster achtte zich niet in staat nauwkeuriger te schatten dan ongeveer per week. Dat schoot dus niet erg op. Ik heb haar bedankt voor haar tijd en ben onverrichter zake weer naar huis gegaan. Er zat nu niets anders op dan mijn werkgever om twee vrije weken te vragen in plaats van de geplande ene week. Ik wil zo wie zo geen risico's nemen en al helemaal niet omdat dit Phèdre's eerste nestje is. Dan maar een soort minivakantie tussendoor. Eind juni worden de kittens verwacht. We zullen er in het volgende nummer verslag van doen.  |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden