|
De kittens groeiden allen als kool en voor ik het wist kon ik nauwelijks meer het verschil zien tussen de kittens en hun moeder. Hadden ze eerst stapje voor stapje de beneden verdieping veroverd, nu was de rest van het huis aan de beurt.
 De vijf kleintjes werden als nest als eerste gekeurd. De keurmeester had het er niet gemakkelijk mee. Ze begon met de katertjes. Na veel kijken, draaien, betasten en nog eens kijken moest ze toch een keuze maken. Ze koos Curro als beste, Casimiro als tweede en Carlos werd derde. Toen waren de meisjes aan de beurt. Hoewel zij maar met z'n tweetjes waren, was de keuze zo mogelijk nog moeilijker. Kiezen bleek allerminst eenvoudig. Na heel wat hoofdbrekens koos ze Charo als beste en werd Carmen tweede. Daar kon ik me uiteraard wel in vinden. Charo zou tenslotte bij mij blijven wonen. Daarna kwamen de individuele keuringen. Charo mocht eerst, gevolgd door Phèdre, vervolgens Carmen en tenslotte Mirre. We liepen af en aan, want ze waren achter elkaar aan de beurt. Daarna begon het grote wachten. Dat kwam wel even handig uit, want er waren gasten gearriveerd. Zij waren zeer geïnteresseerd in de jongens en nu had ik even rustig de tijd voor hen. Na het middaguur werd er omgeroepen dat het tijd was voor de uitreiking van een aantal prijzen voor de Burmezen. De spanning bij mij liep vlug op. Ik werd uitgenodigd naar het podium te komen met Mirre, want zij had de BIV gewonnen voor Burmees/ Bombay Torties en Bombay. Terwijl ik haar uit de kooi aan het pakken was, werd ik ook uitgenodigd om te komen met Charo. Zij had de BIV gewonnen voor Burmees effen kleuren. Bovendien mocht zij ook nog de speciale prijs in ontvangst nemen voor Best Burmees/ Bombay kitten. Mijn hart begon steeds sneller te slaan en mijn handen begonnen te trillen. Gelukkig waren er voldoende helpende handen in de buurt. Alsof dit alles nog niet genoeg was, werd ik nogmaals naar het podium uitgenodigd. Dit maal met het hele nest, want zij waren Best Nest Korthaar geworden.  Wat er daarna allemaal gebeurt is, is me eigenlijk ontgaan. Ik heb alleen maar lopen glunderen en genieten. Ik was zo geweldig trots op de kittens en die prijzenregen was te gek voor woorden. Het was een prachtige kroon op al het werk en een fantastische afsluiting van een bewogen periode. Hoewel de dag nog lang was, is hij voor mijn gevoel omgevlogen. Voor ik het wist, was het tijd om alles weer in te pakken en naar huis te gaan. In de weken die volgenden verliet eerst Carmen en daarna Curro het huis. Enkele weken later gevolgd door Carlos en Casimiro. Charo bleef als laatste kitten achter. De rust keerde zo weer een beetje terug. Voor volgend voorjaar hebben we weer plannen, maar tot die tijd doen we het even lekker rustig aan. |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
