|
Na alle commotie van de show in Nijmegen in september 2009 (zie vorige Cat Track) zweefde ik een beetje door het leven. Heel plotseling kwam ik door een schrikreactie weer met beide voeten op aarde terug. Iemand die eerder dat jaar een kitten bij me had gekocht, gaf aan grote problemen te hebben met de inmiddels 9 maanden oude kater. Wat die problemen in hielden is me nooit duidelijk geworden. Wel dat ik hem op stel en sprong kon komen halen, want men wilde 'm subiet kwijt. Een goede vriend bood aan om met me mee te gaan. Erg fijn, want zo'n reis gaat je echt niet in de koude kleren zitten. Eenmaal op de plaats van bestemming aan gekomen, kwam de kater ons al tegemoet. Ik kon niets vreemds aan hem ontdekken, maar ja, zoiets hoef je niet a la minuut te zien. Vervolgens nogmaals geprobeerd om antwoorden en duidelijkheid te krijgen, maar ook nu bleef men vaag. Hij zou last hebben van gedragsproblemen en niet te hanteren zijn. Er zat dus niets anders op dan alle papieren te verzamelen, de kater in te pakken en de terugreis aan te vangen.
 Eenmaal thuis zat ik toch met een probleempje. Waar liet ik deze knul? Hem pardoes tussen de anderen zetten leek me niet bepaald een goed idee. Naast alle volwassen katten, had ik ook nog 5 kittens mét hun zeer beschermende moeder in huis. Ik had een bench en een kittenkooi klaar gezet voor het geval dat, maar ik hou niet zo van kooien. Ik heb 'm dus boven in de slaapkamer gezet. De gang zou dan als “sluis” dienen en de rest van de bende zou beneden moeten blijven. Niet een ideale oplossing, maar wel een werkbare. Al dachten alle aanwezige katten daar anders over. Bryn heeft zo een tijdje boven gewoond. De eerste nacht slapen was wat gespannen met toch een vreemde kater van ruim 5 kilo die om me heen drentelde. Hij wilde graag bij me liggen, maar als ik bewoog klonk er onzeker en gespannen gemauw. Binnen een paar uur hadden we het geregeld, daarna samen heerlijk geslapen. Dat hij overdag de meeste tijd alleen zat, beviel 'm niet zo. Zodra ik bij 'm kwam, liep hij spinnend naar me toe om vervolgens klagelijk te vertellen dat hij zat te vereenzamen. Hij wilde niet spelen. Niet alleen en niet met mij. Wel wilde hij veel aandacht. De verhuizing betekende een behoorlijke overgang en hij moest duidelijk nog even wennen. Beneden zat de voltallige bende steeds nieuwsgierig bij de deur, want zij wilden weten wie er boven z'n intrek had genomen. Na twee dagen trok ik de stoute schoenen aan en liet Mirre met me mee naar boven lopen. Zij is de meest dominante poes in huis én z'n moeder. Dit kon dus heel goed gaan, maar ook heel fout. Eerst de deur op een kiertje geopend. Toen er van beide kanten geen reactie kwam, de deur verder geopend. Mirre liep de kamer in en snoof in het voorbij gaan even aan haar zoon. Na een “oh, jij ook hier” liet ze 'm vervolgens links liggen. Terwijl ze beiden zo wat rond liepen, kon ik even bijkomen van de verbazing. Vervolgens wilde ik m'n makkelijkste kater naar boven halen, maar Phèdre (Bryn's halfzus) was 'm voor. Onder het mom van “het zal er toch ééns van moeten komen”, liet ik haar boven de slaapkamer inlopen. 't Was alsof ze 'm niet eens zag staan. Ik heb ze een uurtje samen gelaten, terwijl ik toekeek en ze toen weer uit elkaar gehaald. Mirre en Phèdre gingen terug naar beneden, Bryn bleef alleen boven. De volgende dag mocht Mirre weer het spits afbijten en dat ging net zo goed als de vorige avond. Toen Djavi mee naar boven genomen. Die was best nieuwsgierig, snuffelde even aan Bryn en ging vervolgens op onderzoek uit. Eén voor één kwam de hele kattenbende boven om de kennismaking te hernieuwen. 't Was alsof Bryn nooit was weggeweest. Hij rook voor iedere kat nog bekend en vertrouwd. Tijd voor de laatste en belangrijkste stap: kennismaken met de kittens. Dáár kwam wel reactie op. Bryn vond ze doodeng en hij blies en gromde naar ze. Dat nam Phèdre natuurlijk niet. Hoe haalde hij het in z'n hoofd om haar kinderen te bedreigen en te beledigen. Hij kreeg klappen, ze beet 'm in z'n kont en zat 'm achterna. Bryn reageerde daar heel timide op. Natuurlijk rende hij weg voor haar geweld, maar als hij “klem” zat, ging hij plat liggen wachten tot het over was. Gelukkig bemoeide geen van de andere katten zich hiermee, want de stress tussen deze twee was genoeg voor ons allemaal.  Binnen een paar dagen was Bryn voldoende gewend aan de kittens. Hij werd net zo nieuwsgierig naar hen als zij naar hem waren. Al gauw speelden en sliepen ze samen. Tot het moment dat Phèdre het weer benauwd kreeg en op Bryn afstormde. Dan verhuisde Bryn terug naar boven en kon iedereen weer even tot rust komen. Elke dag waren ze zo een paar uur samen. Na een week zat Bryn de hele dag in de groep en was het niet langer nodig om hem gescheiden te houden. Al die tijd heb ik hem goed in de gaten gehouden. Ik probeerde in te schatten hoe hij zou reageren op situaties. Ik observeerde zijn gedrag. Alleen maar om te trachten te achterhalen wat er fout kon zijn gegaan. Het enige wat ik zag, was een jonge kater van flink formaat en gewicht en met een heerlijk karakter. Natuurlijk was hij jong en door zijn grootte en ruime 5 kilo's behoorlijk lomp. Maar dat hoorde er gewoon bij. Wat wel opviel was dat hij nauwelijks was opgevoed. Hij was echt oprecht verbaasd dat er dingen waren die niet mochten en luisteren deed hij voor geen meter. Ik besloot dat hij een tijdje bij ons zou moeten blijven om daar iets aan te veranderen. Samen met de andere katten of eigenlijk voornamelijk door de andere katten, is Bryn eindelijk opgevoed. Zo veranderde hij van een ongeleid projectiel in een doldwaze vent. Hij kan het met iedereen goed vinden. Hij heeft snel geleerd respect voor de oudere katten te hebben. Ook leerde hij dat er grenzen waren. Z'n moeder (ongeveer de helft van zijn formaat) legde hem met één enkele beet in z'n nek op de grond. Yottum en Robbyn hielden hem met hun voorpoten op afstand. Phèdre zat 'm nog regelmatig achterna, maar dat werd allengs minder ernstig. Ook ontdekte hij dat Zohra niet zo van wild spelen houd, maar wel klaar zit voor troost en een wasbeurt. Lekker gek doen en wild spelen deed hij met de kittens, maar die verhuisden één voor één. Alleen Charo bleef achter, maar samen konden ze zich nog heerlijk uitleven. Omdat Bryn zoveel van de andere katten leerde, wilde ik 'm niet meteen herplaatsen. Hij zat mij niet in de weg en op af en toe een uitval van Phèdre na verliep alles in pais en vree. Ik heb even gedacht dat hij doof of slechthorend was, omdat hij op m'n stem nooit reageerde. Na enige testsituaties bleek meneer slechts Oost-Indisch doof. Op “foei”en “nee” en dergelijke reageerde hij in eerste instantie nauwelijks, maar als ik op 'm af liep was hij weg. Op “goed zo” en “knappe vent” reageerde hij helemaal niet. Dat kwam pas enkele maanden later.  De show in Utrecht kwam steeds dichterbij en ik zat te dubben wie ik mee zou nemen. Uiteraard zou Charo meegaan, maar haar moeder was me wat te nerveus op shows, dus die liet ik thuis. Oma Mirre moest nog een buitenlands punt behalen voor haar volgende titel en ik dacht oudoom Djavi ook. Dus besloot ik om voor de grap Bryn in te schrijven. Na enige studie bleek Djavi toch nog een punt nodig te hebben, dus zou hij ook meegaan. En zo togen we met dit drietal 's morgens vroeg over gladde wegen naar Utrecht. Eenmaal door alle keuringen heen en binnen, kropen Bryn en Charo samen in de mand. Aan het eind van de ochtend was het drietal in rap tempo achter elkaar aan de beurt om naar de keurmeester te gaan. Gelukkig waren er voldoende helpende handen en hoefde de keurmeester niet extra lang op ons te wachten. Djavi, als ouwe rot in 't vak, ging gewillig mee naar de keurruimte. Charo en Bryn waren meer onder de indruk van al die mensen en geluiden. Ze hebben zich op tafel echter keurig gedragen en ik was trots op ze. 
Na een tijdje kreeg ik het verzoek om met Charo naar het podium te komen. Zij bleek Best Burmees Kitten te zijn geworden. Een geweldige prestatie van m'n meisje. Later die middag vroegen we ons af wie er dan Best Volwassen Burmees was geworden. Na enig vragen bleek het e.e.a. niet bij het podium te zijn doorgekomen. Toen de communicatielijnen waren hersteld, bleek tot mijn stomme verbazing dat Bryn de winnaar van die prijs was. Overdonderd door de situatie ging ik samen met hem naar het podium. Hij gedroeg zich voorbeeldig, maar hij wilde niet in de camera kijken. Nou ja, als dat alles was.... Weer enige tijd later werden zowel Charo als Bryn naar de keurruimte teruggeroepen voor de BIS-verkiezingen. Samen met een vriend en beide katten hebben we ons in het avontuur gestort. Bryn won met 4 van de 5 stemmen de BIS-serie, Charo met 3 van de 5. Ik was in de zevende hemel. Wat een prestatie! Weer terug op het podium (dit keer met beide katten samen) kregen ze beide hun beker, oorkonde en een zak voer. Op de foto gaan bleek lastig, want Bryn wilde echt nog steeds niet in de camera kijken. Maar het is gelukt. Vanwege de bijzondere prestatie én omdat we die dag een primeur in de Burmezenstand hadden, hebben we de foto even over gedaan met een toevoeging. Er bestaat intussen namelijk Burrenbier. Op het etiket staat Bryn afgebeeld als de de ster die hij inmiddels geworden is. Op de show heeft Bryn zich, naast mij, ook laten voorbrengen door twee van m'n vrienden en gedroeg zich daarbij voorbeeldig. Thuis is het een hele lieve vent geworden. Hij is nieuwsgierig, speels en gemakkelijk in de omgang. Kortom een echte Burmees. Hij heeft veel geleerd de afgelopen maanden, maar hij is er nog niet helemaal. Wat er ook gebeurt is, het heeft hem beschadigd. Van zijn ongelooflijke zelfvertrouwen was weinig meer over, al komt het gelukkig wel beetje bij beetje weer terug. Voorlopig blijft hij nog lekker bij ons. Als hij ooit klaar is voor een nieuw en levenslang gouden mandje, heb ik heel wat eisen voor z'n nieuwe baasjes. Deze knul verdient het allerbeste en zelfs dan weet ik nog niet of dat goed genoeg is voor hem. P.S. Het Burrenbier is tijdens de Neocat shows aan de Burmezenstand te verkrijgen. Mocht u buiten de shows om een bestelling willen plaatsen, stuur dan een e-mail naar onze PR-man Henk van der Heijden: pr-nbc@home.nl. |
Nederlandse Burmezen Club  Member of Ocicat Club Holland  |
© 2006-2024 Cattery Nimble Nymph - Alle rechten voorbehouden