Vri, 4 Apr 2025

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > CATTITUDE

Lieve Lotje en Olivier,

Wat hebben jullie een boel meegemaakt in korte tijd, mijn haren gingen er van overeind staan. In een grijs verleden hebben wij elkaar wel eens ontmoet. Op shows en later op een paar Burmezenmiddagen. Niet dat we uitgebreid hebben zitten kletsen, maar als je elkaar (een beetje) kent, komt vervelend nieuws altijd harder aan. Gelukkig hebben jullie weer een goed nest gevonden en mag ik jullie feliciteren met een lieve, nieuwe mama.

Ook ik ben de jongste niet meer, want onlangs heb ik mijn 17de verjaardag gevierd. In huiselijke kring hoor, voor mij geen poespas meer! Samen met mijn partner Djavi en mijn mens heb ik het heel gezellig gehad. Extra lekkere hapjes, veel knuffels en zo, je kent dat wel.

Over poespas gesproken, mijn Djavi houdt daar helemáál niet van. Die wil dat alles blijft zoals hij het gewend is. Hij vind het ook echt niet fijn als er iets veranderd. Maar ik ben nieuwsgierig genoeg om op onderzoek uit te gaan en flexibel genoeg om me aan te passen. Als dat tenminste in mijn voordeel is, ik ben natuurlijk wel een kat van stand.


Mijn Djavi en ik leven op de bovenverdieping. We hebben daar onze eigen bungalow met ‘s winters een verwarmde mand en ‘s zomers een verkoelende gel-mat. Beneden wonen een stel uitbundige, hoog-actieve jongelingen. We hebben kennis met elkaar gemaakt en het leken me toen best aardige jongelui.

Eén van de dames had het wat hoog in de bol en daar kan ik niet zo goed tegen. Met al mijn levenservaring weet ik tenslotte best wat ik doe en wat goed is. Daar wenste ze niet naar te luisteren, sterker nog… ze vond me een mottenbal. Nou ja… dat pik je toch niet? Net toen ik haar de wacht wilde aanzeggen, greep m’n mens in. Ze pakte me op en bracht me naar boven. Onderweg heb ik haar dus maar uitgefoeterd. Dat is toch geen stijl? Hoe moest ik nou mijn rang laten gelden?


Ze heeft me rustig uit laten foeteren en toen ik klaar was, wees ze naar Djavi. Mijn lieve oude sok van een kerel… (hij is nog ouder dan ik). Hij zat te bibberen van de schrik. Ik had hem al wel een paar keer horen roepen en jammeren, maar dat had ik even genegeerd. Ik bedaarde meteen, ging naar hem toe en heb geprobeerd hem gerust te stellen. Hij kan zo slecht tegen geruzie en stress en al dat jeugdige gedoe vond hij ook maar niks.

Dus toen hij weer wat was bijgekomen hebben we samen met ons mens overleg gehad en uiteindelijk besloten dat we het huis zouden verdelen. Dat schorriemorrie beneden en wij boven. Voor mijn lieve vent heb ik veel over hoor! En rust is belangrijk, net als het gevoel van veiligheid. Zéker voor m’n lieve vent.

M’n mens heeft daarna aardig lopen slepen, want boven hadden we natuurlijk wel het een en ander nodig. Zoals kattenbakken, een paar krabpalen, lekker kussens en warme plaids om op te liggen, noem maar op. ‘s Avonds een lampje aan. Niet te fel, maar we kunnen er goed bij zien. Ze heeft het mooi voor ons ingericht en gezellig gemaakt.

Ze heeft zelfs voor ons een bungalow met 2 ramen ontworpen, zodat we geen last van trek of tocht zouden hebben. En vóór de bungalow is een omheinde ruimte (ons buitenterras) en we hebben een een trap met leuningen zodat we veilig omhoog en omlaag kunnen. Ik sta niet meer zo stevig op de benen, dus een beetje extra hulp en beveiliging zijn dan wel fijn. Geweldig toch?

‘s Avond kruipen we lekker bij ons mens in of op bed. Liggen we heerlijk knus en warm bij elkaar. Kijken wat televisie, doen een spelletje, kletsen wat. Ach… jullie weten ongetwijfeld hoe je de avond goed door komt. We hebben het goed zo. Ouder worden gebeurt vanzelf, daar hoef je alleen maar elke morgen wakker voor te worden. Maar op je oude dag goed verzorgd worden, dat is je ware!

Een stevige kop en een pootje van ons
Djavi & Mirre






Opgetekend door ons mens

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland