Zaterdag 22 juni 2002.
Misschien vergis ik me en anders is de wens misschien de vader van de gedachte.... Al een paar keer is het me opgevallen dat Thia niet tegen me gromde als ze me tegenkwam. Ze is zelfs een paar keer naast me komen liggen bij m'n mens op schoot, ook zonder lelijk te doen. Zou ze aan me beginnen te wennen?
Terwijl m'n mens bezig was onze ligplekjes te verschonen, maakte Quibus de koelkast open. Yottum maakte bij het plunderen zo'n herrie dat Quibus er vandoor ging en m'n mens kwam kijken. Thia was ook snel genoeg weg. Yottum had net een kontje leverworst te pakken en was daarom wat trager. Hij rende, helaas voor hem, luid grommend onze kamer in. M'n mens deed de deur dicht, greep hem in z'n nekvel en ontworstelde hem de leverworst, totaal niet onder de indruk van z'n gegrom. Ze liet hem nog geen kruimeltje houden. Ik heb het eens goed aangezien. Als ik ooit iets jat, ren ik naar boven. Als ik onder het bed ga zitten, kan ze me nooit pakken.

Vrijdag 28 juni 2002.
M'n mens heeft me weer eens geborsteld. Dat geeft me nog steeds een dubbel gevoel. De aandacht vind ik heerlijk en het gevoel, ach daar is ook niks mis mee, dat is gewoon lekker. Maar die borstel zelf....ik weet niet goed wat ik daar van moet denken. Het is een vreemd hard ding. Als ik er naar sla, doe ik m'n pootjes pijn en als ik er in bijt, bijt ik bijna m'n tanden stuk of ik krijg een bek vol haren. M'n mens zegt steeds dat ik dat niet moet doen, maar ik ben ook maar een poes. Misschien moet ik eens naar haar luisteren.
Ik was nog maar net geborsteld, toen m'n mens riep dat er bezoek aankwam. Het bleken haar ouders te zijn, net terug van vakantie. Ze hebben even zitten kletsen, maar niet lang. Toen ze weer weg waren, heb ik eerst eens gevraagd wat vakantie is. Dat bleek iets verschrikkelijks: je pakt je spullen en gaat tijdelijk ergens anders wonen, liefst daar waar het heel anders is dan je gewend bent. Zou ik ook op vakantie zijn? Moet ik straks ook weer terug naar waar ik vandaan kom? Het heeft m'n mens heel wat gekost om me gerust te stellen. Ik blijk verhuisd te zijn, dat is net zo iets en toch een beetje anders. Enfin, ik mag gelukkig hier blijven.